( مسأله 2310 ) : زنى كه پس از عقد فهميد شوهرش پيش از عقد ديوانه بوده ، يا پس از عقد ديوانه شده چه پيش از نزديكى چه پس از آن ، يا آلت مردى نداشته ، يا پس از عقد پيش از نزديكى به مقدارى كه دخول ممكن نباشد بريده شده ، يا بيضه اش پيش از عقد كشيده شده ، و يا بيمارى دارد كه نمىتواند وطى و نزديكى نمايد ، گرچه پس از عقد و پيش از نزديكى بيمار شده ، در همه اين صورتها مىتواند بى طلاق عقد را به هم بزند ، ولى چنانچه شوهر نمىتواند نزديكى نمايد لازم است كه زن به حاكم شرع يا وكيل او رجوع نمايد ، و حاكم شوهر را يك سال مهلت دهد و اگر شوهر نتوانست به آن زن يا زنى ديگر نزديكى كند ، پس از آن زن مىتواند عقد را به هم بزند . ولى اگر آلت مرد پس از نزديكى بريده شود و زن عقد ازدواج را فسخ كند ، فسخ اثرى ندارد ، گرچه احتياط مستحب است كه شوهر او را طلاق دهد .
( مسأله 2311 ) : اگر زن پس از عقد بفهمد كه بيضه هاى شوهرش كشيده شده ، چنانچه امر را بر آن زن مشتبه كرده باشند مىتواند عقد را به هم بزند . و در غير فرض اشتباه كارى ، احتياط ترك نشود .
( مسأله 2312 ) : اگر براى ناتوانى مرد در وطى و نزديكى زن عقد را به هم بزند ، شوهر بايد نصف مهر را بدهد ، ولى اگر به سبب يكى از عيبهاى ديگرى كه گذشت ، مرد يا زن عقد را به هم بزند ، چنانچه مرد با زن نزديكى نكرده باشد چيزى بر او نيست ، و اگر نزديكى كرده بايد تمام مهر را بدهد .
زنانى كه ازدواج با آنان حرام است ( مسأله 2313 ) : ازدواج با زنانى كه با انسان محرم هستند حرام است ، مانند مادر و خواهر و دختر و عمه و خاله و دختر برادر و دختر خواهر و مادر زن .
( مسأله 2314 ) : اگر كسى زنى را براى خود عقد نمايد ، هر چند با او نزديكى نكند ، مادر و مادر مادر آن زن ، و مادر پدر او هر چه بالا روند به آن مرد محرم مىشوند .

422