مدت نداشته باشد و زنى را كه اين گونه عقد مىكنند دائمه گويند . و عقد غير دائم آن است كه مدت زناشوئى در آن معين شود ، مانند اين كه زن را به مدت يك ساعت يا يك روز يا يك ماه يا يك سال يا بيشتر عقد نمايند ، ولى بايد مدت ازدواج از مقدار عمر زن و شوهر زيادتر نباشد كه در اين صورت عقد دائمى خواهد بود ، و زنى را كه اين گونه عقد كنند متعه مىنامند .
( مسأله 2292 ) : در زناشوئى چه دائم و چه غير دائم ، بايد صيغه خوانده شود و تنها رضايت زن و مرد كافى نيست . و صيغه عقد را يا خود زن و مرد مىخوانند ، يا ديگرى را وكيل مىكنند كه از طرف آنان بخواند ، يا ولى آنان عقد را مىخواند .
( مسأله 2293 ) : وكيل لازم نيست مرد باشد ، زن هم مىتواند براى خواندن صيغه عقد از طرف ديگرى وكيل شود .
( مسأله 2294 ) : زن و مرد تا يقين نكنند كه وكيل آنان صيغه را خوانده است نمىتوانند به يكديگر نگاه محرميت نمايند ، و گمان به اين كه وكيل صيغه را خوانده است كافى نيست ، ولى اگر وكيل بگويد صيغه را خوانده ام كافى مىباشد .
( مسأله 2295 ) : هر گاه زن شخصى را وكيل كند كه او را در مدت معينى به مردى تزويج كند ، وكيل بايد مطابق وكالت زن عمل نمايد . و اگر زن ابتداى مدت را تعيين نكند ، وكيل مىتواند از زمان توكيل او را به عقد آن مرد در آورد .
( مسأله 2296 ) : احتياط واجب آن است كه عقد ازدواج را دو نفر بخوانند ، خواه براى خود يا از طرف ديگرى وكيل باشند .
كيفيت خواندن عقد ( مسأله 2297 ) : اگر صيغه عقد دائم را خود زن و مرد بخوانند و اول زن بگويد : زوجتك نفسي على الصداق المعلوم سپس بدون فاصله مرد بگويد :
قبلت التزويج عقد كافى است ، و اگر ديگرى را وكيل كنند كه از طرف آنها صيغه عقد را بخواند چنانچه مثلا اسم مرد احمد و اسم زن فاطمه باشد ، و وكيل زن بگويد : زوجت موكلك أحمد موكلتى فاطمة على الصداق المعلوم ، و

418