شود حرام است .
( مسأله 1690 ) : اگر فرزند بى اجازه پدر روزه مستحبى بگيرد ، و در بين روز پدر و يا مادر از روزه آن روز او را نهى كنند ، چنانچه مخالفتشان سبب اذيت آنها شود بايد افطار نمايد ، بلكه با امر آنها به افطار ، بنابر احتياط افطار كند .
( مسأله 1691 ) : كسى كه مىداند روزه براى او ضرر ندارد ، گرچه پزشك بگويد ضرر دارد ، بايد روزه بگيرد ، و كسى كه يقين يا گمان دارد كه روزه برايش ضرر دارد ، هر چند پزشك بگويد ضرر ندارد ، بايد روزه نگيرد ، و اگر روزه بگيرد صحيح نيست ، مگر آن كه با قصد قربت روزه بگيرد و معلوم شود ضرر نداشته ، كه حكم به بطلان محل اشكال است .
( مسأله 1692 ) : كسى كه احتمال مىدهد كه روزه برايش ضرر دارد و از آن احتمال ، ترس برايش پيدا شود ، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد ، نبايد روزه بگيرد ، و اگر روزه بگيرد صحيح نيست .
( مسأله 1693 ) : كسى كه عقيده داشت كه روزه براى او ضرر ندارد ، اگر روزه بگيرد و پس از مغرب بفهمد روزه برايش ضرر داشته - هر چند ضرر به مرتبه اى نباشد كه دانسته و عمدى اقدام به آن حرام است - بنابر احتياط واجب بايد قضاى آن را بگيرد .
( مسأله 1694 ) : روزه روز عاشورا مكروه است ، و نيز روزه ايام تشريق ( سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم ذى حجه ) براى كسى كه در منى باشد ، و سه روز پس از عيد فطر ، و روزه مستحبى ميهمان بى اذن ميزبان ، و روزى كه شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان ، و روز عرفه براى كسى كه از دعا خواندن ضعيف شود ، مكروه مىباشد .
روزه هاى مستحب ( مسأله 1695 ) : روزه در تمام روزهاى سال به جز روزهاى حرام و مكروه مستحب است ، و برخى روزها به طور خاص روزه آن مستحب گرديده كه اگر

300