و امام رضا ( عليه السلام ) فرمودند : تا وقتى روزه دار افطار نكرده ، قلم گناه بر او جارى نمىشود مادامى كه عملى كه روزه را باطل مىكند انجام ندهد .
و كسى كه عمدى ماه مبارك رمضان روزه نگيرد معصيت بزرگى مرتكب شده ، و چنانچه در محكمه شرع به ثبوت رسد بايد او را طبق شرائطى تازيانه زنند تا توبه كند و تأديب شود ، و نيز قضا و كفاره بر او واجب است چنان كه بيان خواهد شد .
و اگر - العياذ بالله - منكر روزه شود كافر بلكه مرتد است ، و قتل او واجب مىباشد .
مسائل روزه روزه ; خوددارى كردن با نيت از خوردن و آشاميدن و ساير چيزهائى است كه روزه را باطل مىكند براى اطاعت فرمان خداوند عالم ، از اذان صبح تا مغرب .
( مسأله 1503 ) : به زبان آوردن نيت روزه لازم نيست ، بلكه لازم نيست در وقت شروع روزه از قلب خود بگذراند ، و همين كه بنا دارد براى انجام فرمان خداوند متعال از اذان صبح تا مغرب عملى كه روزه را باطل مىكند انجام ندهد ، كافى است . و براى يقين به روزه بودن در همه اين مدت ، كمى پيش از اذان صبح و نيز كمى پس از مغرب نبايد آنچه روزه را باطل مىكند انجام دهد .
( مسأله 1504 ) : مىتوان در هر شب از ماه رمضان براى روزه فرداى آن نيت كرد ، و بهتر اين كه شب اول ماه هم نيت روزه همه ماه را بنمايد .
( مسأله 1505 ) : وقت نيت روزه ماه رمضان از اول شب است تا اذان صبح ، و بايد به نيت خود باقى باشد .
( مسأله 1506 ) : وقت نيت روزه مستحبى از اول شب است تا موقعى كه به اندازه نيت كردن به مغرب وقت هست كه اگر تا اين وقت كارى كه روزه را باطل مىكند انجام نداده ، و نيت روزه مستحبى كند روزه او صحيح است .
( مسأله 1507 ) : كسى كه پيش از اذان صبح در غير روزه ماه رمضان بى نيت

271