قرب الهى .
قصد ما في الذمه : يعنى نيت كند براى آنچه كه بر او واجب بوده و آن را به نيت عبادت نا معلومى بجا آورد .
قى : استفراغ .
كافر : كسى كه به توحيد و نبوت يا هر دو آنها معتقد نيست يعنى :
1 - كسى كه منكر وجود خداست .
2 - كسى كه براى خدا شريك قرار مىدهد .
3 - كسى كه پيغمبرى پيامبر اسلام ( ص ) را قبول ندارد .
4 - كسى كه در اين مورد شك دارد .
5 - كسى كه منكر ضرورى دين است بطورى كه انكار او به انكار خدا و رسول ( ص ) مى انجامد .
كافر حربى : كافرى كه با مسلمين در حال جنگ است .
كفاره جمع : كفاره سه گانه ( شصت روز روزه گرفتن ، شصت فقير را سير كردن و بنده اى را آزاد كردن ) .
ما ترك : آنچه از متوفى باقى مانده مانند پول ، خانه و غيره .
مباح : هر فعلى كه از نظر شرعى نه ممدوح است و نه مذموم ، ( در برابر واجب ، حرام ، مستحب و مكروه ) .
مبتدئه : زن در حال نخستين عادت ماهيانه .
مبطون : كسى كه در نگهدارى غايط نمى تواند خوددارى كند .
متنجس : هر چيزى كه ذاتا پاك است ولى در اثر برخورد مستقيم يا غير مستقيم با شيئ نجس آلوده شده است .
محذور : مانع ، كنار گذاشته شده ، آنچه از آن پرهيز شده است .
محل اشكال است : صحت و تماميت آن مشكل است ( مقلد مىتواند در اين مسأله به ديگرى رجوع كند ) .
محل تأمل است : بايد احتياط كند ( مقلد مىتواند در اين مسأله به ديگرى رجوع كند . ) .

580