( مسأله 1495 ) : هرگاه شخص گوشت عقيقه‌اى [1] را كه خود او عقيقه كرده بپزد و با نان به جهت كفاره ، شصت مسكين را اطعام دهد صحت عمل او مشكل است [2] .
( مسأله 1496 ) : اگر شخص اجير شد كه نماز و روزه معينى را خودش بجا آورد و قبل از اتمام آنها فوت شد ، ورثه‌اش بايد مقدار وجه باقيمانده را به صاحب وجه برگردانند [3] و در صورتى كه شخص مخير بوده و مى توانسته آن را به ديگرى بدهد ورثه هم مى توانند خودشان ما بقى را بجا آورند و يا به ديگرى بدهند اگر چه آن فرد ديگر را به وجه كمترى راضى كنند .
( مسأله 1497 ) : اگر شخصى اجير شد كه نماز و روزه را به مقدار مشخصى به ديگرى بدهد و اين شخص آن را به مقدار كمترى به ديگرى بدهد در اين صورت اين شخص مرخص نيست [4] .

= محمد باقر شيرازى : اقرب صحت است پس روزه را بگيرد .
[1] محمد باقر شيرازى : و همچنين است در گوشت قربانى و امثال آن .
[2] محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : اگر نان را به مقدار كفاره و تحت آن عنوان به شصت مسكين بخوراند و گوشت عقيقه را خورشت آن قرار دهد مانعى ندارد .
[3] محمد كاظم طباطبائى : اگر تركه آن شخص كفايت كند والا چيزى بر عهده وارث نيست . محمد باقر شيرازى : اگر چيزى از عين مال الاجاره باقى باشد و يا تركه كفايت از آن بكند حكم صحيح است والا چيزى بر عهده ورثه نيست .
[4] محقق خراسانى : مگر آنكه مقدارى از عمل را خود اجير بجا آورده باشد . محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : مگر آنكه مقدارى از آن را خود بجا آورد .

472