الله " را نيز هفت مرتبه تكرار نمايد [1] و بلكه اضافه نمودن " و تقبل شفاعته وارفع درجته " بعد از صلوات اشكالى نخواهد داشت ، و اگر ابتدا به " الحمد لله " بكند كفايت مىكند .
( مسأله 914 ) : اگر شخصى بعضى از تشهد را فراموش كرد بايد بعد از سلام كه قضايش را مى خواند همان بعض را نيز بخواند و بهتر آن است كه تمام تشهد را به قصد قربت بخواند و بعد سجده سهو بجا آورد .
( مسأله 915 ) : گفتن ذكر " اللهم صلى على محمد وآله " را به تنهايى در تشهد اذن نمى دهند [2] پس اگر سهوا گفت و برخاست و به خاطرش آمد بايد بنشيند و آن را درست بگويد و سجده سهو را نيز بايد احتياطا براى هر زيادى بجا آورد .
( مسأله 916 ) : هرگاه شخص به قصد متابعت مستحبا شروع به تشهد كرد و در بين تشهد فهميد كه ركعت دوم خودش است اگر همان تشهد را تمام كند اشكالى ندارد [3] اما اگر احتياطا دو مرتبه به قصد قربت بخواند خوب است ، و در صورتى كه سهوا به قصد واجب بخواند و به خاطرش بيايد كه مستحب است باز هم براى او اشكالى ندارد و نيازى به سجده سهو هم نيست ليكن احوط بجا آوردن آن است .
( مسأله 917 ) : هرگاه شخص سهوا يك حرف از تشهد را غلط خواند و

[1] محقق خراسانى : محتاج به مراجعه است .
[2] محمد كاظم طباطبائى : اقوى جواز آن است ، اگر چه احوط آوردن اسم ظاهر است ( نه ضمير ) .
[3] محمد باقر شيرازى : محل اشكال است .

290