گفتن ذكر واجب اگر عمدا باشد ، بايد نماز را اعاده كند [1] و اگر سهوا باشد بايد تا در سجده باقى است ذكر سجده را اعاده كند و اگر بعد از سجده ملتفت شد اشكالى ندارد .
( مسأله 899 ) : در حال سجده لازم است كه دو كف دست بر زمين باشد ليكن به طريقى كه در عرف صدق كند كه كف دست را بر زمين گذاشته است ، پس خوابانيدن كف دست با دقت تمام بر زمين لازم نيست .
( مسأله 900 ) : اگر در سجده شروع به ذكر نموده و بگويد : " سبحان الله " و بعد بفهمد كه سر انگشت پا بر روى زمين نيست بايد احتياطا ذكر را تمام كند و بعد سر انگشت را بر زمين بگذارد و سپس ذكر را اعاده كند .
( مسأله 901 ) : اگر شخص از روى جهل اشتباها پشت پاى خود را بر زمين گذاشت بايد نماز خود را اعاده [2] يا قضا كند ولى اگر طرف ( كنار ) انگشت شست را گذاشته باشد بايد احتياطا نماز خود را اعاده يا قضا كند .
( مسأله 902 ) : وقف " بحمده " به كسر هاء ، وقف به حركت است ، پس يا بايد " بحمده " را به سكون هاء بگويد و يا آن را با چيزى ديگر به ما بعدش وصل كند و اگر " بحمده " را با ما بعدش " و صلى الله على محمد وآل محمد " بگويد اشكالى ندارد .
( مسأله 903 ) : سجده كرده بر پوست بادام و گردو كه از مغز خود

[1] محمد باقر شيرازى : اعاده ذكر در صورت عمدى بودن عمل به حسب موازين كافى است و فرق مذكور بين عمد و سهو محل اشكال است .
[2] محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : وجوب اعاده يا قضا معلوم نيست .

284