( مسأله 752 ) : مكلف مخير است در هفت تكبير افتتاحيه هر يك را كه بخواهد تكبيرة الاحرام قرار دهد مگر آنكه افضل [1] قرار دادن اخير است .
( مسأله 753 ) : اگر شخص در گفتن تكبيرة الاحرام شك كند پس اگر داخل در قرائت شده باشد بايد التفات نكند و اگر از محل آن نگذشته باشد بايد آن را بجا آورد ( و همچنين است حكم در هر فعلى از افعال نماز ) و اگر شك كند كه تكبيرى كه گفته تكبيرة الاحرام بوده يا تكبير پيش از ركوع و يا تكبير بعد از ركوع ، بايد بنا را بر تكبيرة الاحرام بگذارد ، چنانچه اگر شك كند كه تكبير پيش از ركوع است يا تكبير بعد از ركوع ، بايد بنا را بر اول بگذارد ، و هر گاه شخص در بين نماز ظن حاصل كرد كه تكبيرة الاحرام را نگفته بايد فعل منافى نماز را بجا آورده [2] و آن را دوباره بگويد .
( مسأله 754 ) : چون تكبيرة الاحرام ركن است كم و زياد شدن آن به هر قسمى كه باشد اگر به قصد تكبيرة الاحرام گفته شود مبطل نماز است و اگر به قصد نماز ديگر سهوا گفته شود بايد احتياطا بعد از اتمام نماز ، آن را اعاده كند .
( مسأله 755 ) : در تكبيرة الاحرام بايد بگويد : " الله أكبر " بدون اشباع ، و مخارج حروف و اعراب آن را نيز بايد درست بگويد و نيز بايد با ترتيب و موالات باشد و همچنين همزه " أكبر " را ثابت و " الله " را مشدد كند و احوط تفخيم " لام " وراء و مد ندادن " لام " است .
( مسأله 756 ) : قيام تام در تكبيره الاحرام واجب است و بلكه پيش از

[1] محمد كاظم طباطبائى : بلكه احوط .
[2] محمد كاظم طباطبائى : و احوط اتمام و اعاده نماز و اقوى جواز اكتفا بر آن است . محمد باقر شيرازى : و اگر نماز را تمام نموده و آن را اعاده كند احتياط مؤكدى را انجام داده است .

244