( مسأله 733 ) : مراد از قيام معتبر در نماز انتصاب عرفى است و محقق مىشود به راست نمودن پشت خود ، و بايد در حال قيام تكيه نكند بر چيزى به گونه‌اى كه اگر آن چيز برداشته شود شخص بيافتد و اگر شخص در حال قيام نماز راست نايستد نمازش باطل است چه عمدا انجام دهد و يا از روى فراموشى باشد [1] و اگر تكيه كند ، و عمدا [2] اين عمل را انجام داده باشد نمازش باطل مىشود .
( مسأله 734 ) : در حال قيام ، ايستادن بر روى پاها واجب است [3] و بايد پاها را از يكديگر به مقدارى باز نكند كه از صورت قيام خارج گردد و همچنين شخص بايد در حال قيام استقرار داشته باشد .
( مسأله 735 ) : اگر شخصى از ايستادن بدون تكيه دادن عاجز باشد تكيه دادن او در حال قيام اشكالى ندارد ولى اگر عاجز باشد از ايستادن در تمام نماز بوده و قادر بر ايستادن در بعضى از آن باشد ، واجب است به مقدارى كه براى او

[1] محمد باقر شيرازى : ركن بودن اعتدال كامل كه در حال فراموشى هم باطل باشد جاى تأمل است .
[2] محمد كاظم طباطبائى : و سهوا اشكالى ندارد اگر چه در قيام ركنى باشد ليكن احوط در آن بطلان نماز است .
[3] محمد كاظم طباطبائى : اقوى جواز ايستادن ( * 1 ) بر يك پا است و همچنين بر رؤوس اصابع ( سر انگشتان ) يا اصول قدمين نيز چنين است اگر چه احوط خلاف آن است . ( * 1 ) محمد باقر شيرازى : جواز ايستادن بر يك پا و رؤوس اصابع و يا اصول قدمين تماما در نهايت اشكال است .

237