شبهه حكميه مى باشد نه شبه موضوعيه - و تشخيص اينكه لباس خاص از مأكول اللحم است يا خير ، وظيفه عالم نبوده و بايد هر كس عمل به معتقد خود نمايد ، بنابراين هركس بداند كه ماهوت از حلال گوشت است - همانطورى كه نظر جمعى از تجار نيز مى باشد - براى او خواندن نماز با آن اشكالى ندارد و اگر كسى نداند و به اخبار جماعتى و ساير اسباب خاطر جمع نشود ، بنابر آنچه گذشت نمى تواند با آن نماز بخواند ، ويد و سوق مسلم در اين حكم ، طريق تشخيص نيست ، اما پوشيدن آن در غير نماز مطلقا اشكالى ندارد و حكم مزبور اختصاصى به ماهوت نداشته بلكه هر مشتبهى را شامل مىشود [1] .
( مسأله 706 ) : محمول نجسى كه در جيب نمازگزار باشد مانند پول و قرآن و امثال آن اگر صدق كند نماز در آن خوانده است بايد احتياط كند و آنچه كه صدق نمى كند مثل آنكه قلمدان نجسى را به همراه داشته باشد بعيد نيست كه اشكالى نداشته باشد .
( مسأله 707 ) : در حرمت استعمال قاب ساعتهاى شكارى كه از طلا يا نقره است محل تأمل است ولى ارتباطى به نماز ندارد و اگر همراه نمازگزار باشد ضررى به نماز او نمى رساند [2] .

= خوب است و حكم اشتباه از جهت مأكول اللحم بودن از اين جهت با اشتباه از جهت ميته بودن مساوى است و جاى تعجب است كه مرحوم شيرازى با آنكه مؤسس و مبتكر جواز نماز در لباس مشكوك بودند با اين وجود در اينجا حاشيه ندارند .
[1] محمد كاظم طباطبائى : گذشت كه اقوى جواز در مشتبه المأكوليه است از هر چيزى كه باشد .
[2] محمد باقر شيرازى : استعمال ساعت طلا اگر صدق زينت براى مرد بنمايد مشكل و بلكه حرام است و نماز با آن هم بنابر احتياط باطل است .

224