زمين مىرويند مادامى كه در جاى خود باقى باشند و قطع نشده باشند ، به وسيله آفتاب پاك مى شوند ، و همچنين است حكم ديوار و سقف و پنجره و ستون و مانند آنها ، چنانچه فرقى نيست در زمين ، ميان آنكه سنگ باشد يا خاك و مانند آن ، بر روى خاك بوسيله آجر و قير و گچ و آهك و مانند آنها فرش شده باشد ، يا نشده باشد .
( مسأله 70 ) : اگر نجاست خشكيده باشد و دوباره آن را تر كنند و آفتاب آن را بخشكاند در طهارت آن كفايت مىكند و فرقى در پاك نمودن آن ميان ظاهر و باطن آن هرگاه رطوبت از ظاهر به باطن [1] متصل باشد ، و اگر ظاهر خشك باشد و نجاست باطن منفصل از ظاهر باشد در اثر تابيدن آفتاب پاك نمى شود .
( مسأله 71 ) : زمين ، كف پا و ته چكمه و نعلين را هرگاه نجس شده باشد [2] بوسيله راه رفتن يا ماليدن بر زمين به صورتى كه عين نجاست بر طرف شود ، پاك مىكند ، هر چند احوط راه رفتن به مقدار پانزده ذراع است اگر نجاست در كمتر از پانزده ذراع بر طرف شود ، و همچنين زمين جوراب و ته عصاى أعرج [3] و زانوى زمين گير و يا كعب او را پاك مىكند ، و بلكه ته نيزه و عصا و همچنين عراده ( چرخ درشكه و وسائل نقليه ديگر ) و غيره را نيز پاك مىكند و ليكن اكتفا

[1] شيخ انصارى - محمد باقر شيرازى : در باطن ، في الجمله تأملى است اگر چه مشهور است .
[2] محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : احوط اكتفا نمودن بر نجاستى است كه از خود زمين در اثر راه رفتن حاصل شده باشد ، و نه نجاستى كه از خارج به آنها مى رسد .
[3] شيخ انصارى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : احوط در امور مذكوره از عصا و غير آن ، عدم طهارت است .

32