احكام جباير جباير در اصطلاح چوب‌هايى هستند كه بوسيله آنها محل شكستگى را مى بندند ، و اگر كسى در بعضى از اعضاى وضوى او قروح و جروح باشد مانند زخم شمشير و كارد و دمل و خراش و مانند آنها و يا آنكه در محل وضو شكستگى وجود داشته باشد و در روى هيچ يك جبيره يا مانند آن نباشد و از طرفى در صورت طهارت محل در اثر شستن و مسح آن متضرر نشود يا آنكه نجس شده باشد و بتواند آن را بدون ضرر [1] تطهير نمايد هر چند بوسيله آب حمام يا بر مصارفى براى گرم كردن آب و امثال آن متوقف باشد ، بايد بر فرض قدرت داشتن بر انجام آنها محل را تطهير نمايد و سپس وضو بگيرد ، ولى اگر جراحتى باشد كه به شستن آن متضرر شود ، شستن آنچه كه از اطراف آن صحيح و سالم است كفايت مىكند ، چه مسح نمودن بر محل جراحت ممكن باشد و چه نباشد هر چند در صورتى كه مسح نمودن ممكن باشد ، احوط مسح نمودن [2] چنانچه در صورتى كه مسح نمودن ممكن نباشد احوط [3] آن است كه روى محل جراحت را

[1] محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : و بدون حرج .
[2] شيخ انصارى - محمد باقر شيرازى : اقوى مسح نمودن است .
[3] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : اين احتياط ترك نشود .

118