بوده يا بعد از غسل شده احتياطا [1] غسل كند و بشكند ، بنا بر احوط و اولى و وضو بسازد از براى عبادتش .
مسأله 188 - واطى و موطوئه حيوان احتياطا [2] غسل كند امّا واطى و موطوئه ميت غسل بر او واجب است بنا بر اقوى .
مسأله 189 - در غسل بيرون از آب بودن و عورت پوشيدن شرط صحت غسل نيست ، اگر چه احوط است .
مسأله 190 - هر گاه دندان با گوشت كنده شود ، مسّ آن موجب غسل نمىشود و دفن لازم ندارد به خلاف اعضاى ديگر كه از آدمى جدا مىشود .
مسأله 191 - هر گاه روى زخم جبيره را مسح [3] نتوان كرد غسل يا وضو بسازد و به هر قدر كه مىتواند اطرافش را بشويد بنا بر احتياط و تيمم هم بكند .
مسأله 192 - موى نازك در بدن احتياطا به جهت غسل شسته شود و اگر بعد از غسل معلوم شود كه آن مو شسته نشده ، احتياطا غسل [4] را اعاده كند .
مسأله 193 - هر گاه موضع غسل يا وضو را شخص نجس مىدانست و بعد از وضو يا غسل شك دارد كه ازاله كرده يا نه وضو و غسلش صحيح است و از براى بعد ، تطهير كند آن موضع را با هر جايى كه علم دارد كه ملوّث شده به رطوبت آن موضع و احوط اين است كه همين وضو يا غسل را اعاده كند و اگر نماز هم كرده به اين طهارت احتياطا اعاده كند .
مسأله 194 - هر گاه پيش از وقت غسل كرد به قصد واجب ، خواه عالم باشد به وقت يا جاهل به حكم باشد يا مشكوك به وقت ، احتياطا اعاده [5] غسل و نماز

[1] ( يزدى ) لكن واجب نيست ، ( خراسانى ) اين احتياط ترك نشود .
[2] ( ميرزا ) بلكه بنا بر اقوى . « 1 » [ = « 1 » ( شيرازى ) قوت در غير واطى ثابت نيست . ( خراسانى ) بلكه بنا بر احوط چنان كه در متن است . ]
[3] ( ميرزا - يزدى ) حتى به گذاشتن چيزى بر روى آن .
[4] ( خراسانى ) اگر غسل ارتماسى باشد و الَّا به طورى كه ترتيب حاصل شود .
[5] ( يزدى ) اقوى عدم وجوب اعاده است .

70