مسأله 49 - آب گودى كه صدق چاه نمىكند در حال جوشيدن [1] از چشمهايش اگر نجاستى به آن برسد نجس نمىشود و الَّا نجس [2] مىشود اگر كرّ نباشد ، امّا پاك شدنش ، قسمى كند كه آب از آن جوششهايش بيايد و ممزوج به آن شود پاك مىشود . [3] مسأله 50 - هر گاه دست نجس مثلا آب قليل بر آن جارى شود همين كه آب گذشت از آن موضع در دفعهء ثانيه پاك است اگر چه غساله اش از موضع ديگر از سر انگشت مثلا نگذشته باشد .
مسأله 51 - اطراف متنجّس كه صدق محل واحد كند به سرايت غساله نجس نمىشود ، يعنى به پاك شدن محل پاك [4] مىشود امّا غير اطراف آن به غساله آن موضع كه نجس مىشود احتياطا دو مرتبه بشويد به آب قليل .
مسأله 52 - غسالهء منفصلهء از محل نجاست نجس [5] است در مرتبه اولى [6] و در مرتبه ثانيه احوط [7] اجتناب است مگر غسله استنجاء با شروطش . [8] مسأله 53 - از عرق جنب از وطى حايض و نحو آن ، احوط اجتناب است .
مسأله 54 - فضله طيور هر گاه شك داشته باشد كه از حلال گوشت است [9] يا

[1] - ( خراسانى ) بلكه مطلقا .
[2] ( يزدى ) و اقوى عدم نجاست است ، مطلقا .
[3] ( ميرزا - يزدى ) على الاحوط .
[4] ( شيرازى ) هر گاه غسالهء دويّم هم به آن محل رسيده باشد .
[5] ( خراسانى ) اگر چه بعيد نيست طهارت غسالهء غير مزيلهء عين .
[6] ( خراسانى ) على الاحوط .
[7] ( خراسانى ) مراعات اين احتياط لازم نيست . ( ميرزا ) بلكه اقوى . ( صدر ) اقوى بودن معلوم نيست .
[8] ( صدر ) مراد ، استثناء آب استنجاء است از اصل غسالهء منفصله .
[9] ( يزدى - خراسانى ) اقوى طهارت بول و فضلهء طيور است مطلقا ، بلى احوط اجتناب است بخصوص بول شبپره .

43