مسأله 980 - قبول كردن قول ضعيفه در يائسه بودنش مشكل است .
مسأله 981 - مرد به زوج منقطعهء خود بگويد : مدت تو را بخشيدم ، كفايت مىكند و احوط قبول زوجه است .
مسأله 982 - هر گاه به خود بگويد كه مدت فلانه را بخشيدم و هيچ كس حاضر نباشد كفايت مىكند و احوط قبول زوجه است .
مسأله 983 - هر گاه بگويد : « وهبت مدّتك » كفايت مىكند ، احوط قبول زوجه است .
مسأله 984 - هر گاه مولى كنيزش را كه معقودهء غير بود آزاد كند ، عقدش ثابت مىماند با اختيار [1] جاريه .
مسأله 985 - هر گاه مولى به جاريه خود بگويد :
أنت رق فى حياتى و حرّة بعد وفاتى بعد از وفات مولى آزاد مىشود و از ثلث ميّت حساب است .
مسأله 986 - هر گاه آقا به عبد خود بگويد :
اگر تا يك سال ده تومان به من دادى آزادى و عبد هم قبول كرد ، نه تومان داد يك تومان ماند بر رقيّت باقى است اگر شرط كرده باشد .
مسأله 987 - هر گاه شخص تحليل كرد امهء خود را به غير مثلا ، تا يك سال ، در بين سال وفات كرد آن شخص ، مىتواند ورثه كه مالكين آن امه شده‌اند در بين سال [2] فسخ تحليل كنند مگر اين كه ورثه هم تحليل كنند و الَّا حليّت مشكل است . [3]

[1] - ( ميرزا ) گذشت تأمل در اطلاق اين حكم [ حاشيه مسألهء 934 ] .
[2] ( يزدى ) حاجت به فسخ نيست ، بلكه به مجرّد موت فسخ مىشود مگر آن كه آنها نيز تحليل كنند .
[3] ( صدر ) يعنى اگر فسخ نكند ورثه و تحليل جديد نيز ننمايند .

252