لموكلي » كفايت مىكند .
مسأله 857 - اگر منقطعه باشد بگويد :
« زوجتك نفسى فى المدّة المعلومة على المبلغ معلوم » جواب بگويد : « قبلت لنفسي » كفايت مىكند .
مسأله 858 - اگر مرد بگويد : « زوّجت نفسى لنفسك » زن بگويد : « قبلت لنفسي » كفايت نمىكند .
مسأله 859 - طرف ايجاب [1] و قبول ، احوط [2] تعدّد موجب و قابل است و جواب بايد فورى باشد .
مسأله 860 - صيغه فارسى كفايت نمىكند ، در حال اختيار كه بتوان به عربى گفت ، احوط آن است كه هر گاه يكى به عربى بتواند بگويد وكيل طرفين شود و به قالبى هم بگويند ، يعنى مجرد لفظ عربى را تعليم آن كه نمىداند بكند [3] همان لفظ عربى را بگويد و اگر ممكن نشود و لو به توكيل به فارسى مىتوان [4] گفت .
مسأله 861 - در دائم ، تعيين مهر لازم نيست هر گاه تعيين نكردند ، به مهر المثل بر مىگردد نه مهر السنه .
مسأله 862 - هر گاه زن بالغه رشيده باشد ، اذن پدر شرط نيست احوط [5] و اولى اذن پدر است و همچنين برادر و مادر شرط نيست .
مسأله 863 - اگر يك حرف از صيغه عقد را غلط بگويد كه مغيّر معنى باشد ، عمدا يا سهوا يا قصد ايجاب و انشاء نداشته باشد ، باطل است .
مسأله 864 - عقد فضولى صحيح است و با اكراه صحيح نيست [6] و اگر بعد راضى

[1] - ( يزدى ) اگر چه كفايت اتّحاد خالى از قوّت نيست .
[2] ( خراسانى ) اولى مراعات اين احتياط است . ( صدر ) اين احتياط را ترك ننمايند .
[3] ( ميرزا - يزدى ) تا ممكن شود تفهيم معنى نيز نمايد و لو اجمالا .
[4] ( صدر ) عدم امكان در عقد نكاح فرضى است بسيار بعيد .
[5] ( ميرزا - يزدى ) ترك اين احتياط نشود . ( خراسانى ) محل اين احتياط در خصوص باكره است و مع ذلك ترك اين احتياط عيب ندارد ، ( صدر ) در غير بكر اين احتياط ضعيف است .
[6] ( ميرزا - يزدى ) يعنى قابل لحوق اجازه است و مراد از عدم صحّت با اكراه بى لحوق رضا است .

235