و رو به قبله ايستاده باشد و آخر فصول وقف كند و حرف آخر فصول كه لفظ جلاله باشد خوب ظاهر كند ، چه اذان و چه اقامه ، و با تأنّى بگويد اذان را ، به خلاف اقامه و دو انگشت را در اذان بر گوش گذارد و صدا را بلند كند مرد و فاصله كند ميان اذان و اقامه و لو به يك قدم برداشتن يا تسبيح گفتن باشد و مستحب است كه مؤذن اذان اعلامى ، عادل و بينا و وقت شناس باشد و موضع بلندى بايستد و مستحب است حكايت اذان و اقامه و اما رخصت داده شده است از براى زنان اكتفاء كردن از اذان به تكبير و شهادتين ، بلكه به شهادتين تنها نيز و از اقامه به الله اكبر و اشهد ان لا إله الا الله و انّ محمدا عبده و رسوله و از براى مسافر و كسى كه تعجيل داشته باشد ، اذان و اقامه را يك فصل يك فصل بگويد بهتر است از آن كه اقامه را ترك كند و اذان را درست [1] بگويد .

[1] - ( يزدى ) اگر اذان را ترك كند و اقامه را درست بگويد بهتر است از يك فصل گفتن هر دو .

218