مسأله 384 - نجاست در لباس اگر فراموش شده باشد ، تا نماز تمام شود اعاده يا قضاء كند و اگر در بين نماز به خاطرش آمد ، قطع كند نماز را در وسعت وقت و اگر وقت تنگ باشد از خود دور كند و الَّا به همان حالت نماز را تمام كند ، احوط و اولى قضاء آن است .
مسأله 385 - اگر در بين نماز عالم باشد كه نجاست پيش از نماز بود با وسعت وقت قطع كند [1] و اگر در بين نماز شده باشد و مىتواند بى منافى نماز از خود دور كند و تمام كند و اگر نتواند قطع كند نماز را در ضيق وقت به قسم مذكور تمام كند و اگر بعد از نماز عالم شود به نجاست ، نمازش صحيح است و اولى اعاده است در وسعت وقت .
مسأله 386 - بايد سر انگشت بزرگ پا در سجده بر زمين رسد و گوشت اگر زياده از ناخن باشد ، ضرر ندارد و سر انگشت را بر زمين گذارد و اگر ناخن زياده از گوشت باشد ، احتياطا بگيرند آن را و از براى مسح ، بلندى ناخن ضرر ندارد و اما از براى غسل اگر چرك در زير آن زيادتى باشد ضرر دارد .
مسأله 387 - از گوشت سر انگشت مسح كنى و يك بار انگشت بالا برى ضرر ندارد و احوط [2] دوباره روى انگشتها را مسح كشيدن است .
مسأله 388 - بر روى تسبيح نپخته ، سجده صحيح است .
مسأله 389 - هر گاه پيشانى به مهر نرسيده ، مظنه كرد كه طمأنينهء بعد از ركوع را به جا نياورده ، بر گردد به جا آورد و بعد به سجده رود و همچنين هر گاه شك داشته باشد ، احتياطا [3] بر گردد .
مسأله 390 - شخص نماز قضاء يقينى كه بر ذمّه دارد نماز مستحبى را ترك كند [4]

[1] ( شيرازى ) اگر ممكن نشود ازاله بدون منافى و الَّا احوط ازاله و اتمام و اعاده است .
[2] ( ميرزا - يزدى ) اين احتياط ترك نشود .
[3] ( يزدى ) لكن واجب نيست .
[4] ( ميرزا - صدر ) اگر هر روز مشغول به جا آوردن نماز قضاء باشد به مقدارى كه از حدّ مسامحه

107