فصل 72 در وصيّت است مسأله 1249 - هر گاه شخص در مرض موت مالى ببخشد يا بفروشد به اقلّ از قيمت آن ، صحيح است و احوط [1] مصالحه يا رجوع [2] به حكم حاكم است بالنسبة به آن چه مسامحه شده است يا از ثلث حساب كنند . [3] مسأله 1250 - هر گاه وصيّت كنند كه فلان قدر به فلان شخص بدهند و او بعد از موت رد كند مال وارث است ، اما وصيّت سفيه صحيح بودنش مشكل است .
مسأله 1251 - هر گاه شخص وصيّت ثلث كرد ، بعد تصرّف ناقلانه كرد ، آن چه مىماند ، همان [4] وصيت ثلث باقى است اگر مشاع بوده و اگر معين بوده در همان شىء معين تصرف ناقلانه كرد وصيّت بالنسبة به آن باطل است .
مسأله 1252 - وصيّت از براى معدوم ، جايز [5] نيست و از براى حمل موجود جايز

[1] - ( صدر ) اين احتياط ترك نشود .
[2] ( صدر ) اگر به مرافعه انجاميد .
[3] ( صدر ) اگر زياده از ثلث نباشد صحيح و مجزى است ، احتياطى در آن نيست .
[4] ( صدر ) يعنى آن چه باقى است ثلثش را .
[5] ( نجفى ) در وصيّت به اعطاء تأمل است . ( صدر ) مطلقا محل تأمل است بلكه معلوم نيست . ( يزدى ) اگر به ملكى باشد و امّا عهدى بعيد نيست صحيح باشد .

296