هيچ حيا نداشته باشد از ارتكاب آن ، نمىتوان به او كفاره داد . و ظاهراً مىشود غير سيد كفاره بدهد به سيد .
مسأله 16 - در پوشش كه كفاره داده مىشود معتبر است كه لباس شمرده شود در عرف ، پس مثل عمامه و جوراب و كلاه و كفش را نمىتوان داد و اقوى آن است كه به يك جامه مىشود اكتفا كرد و احتياط واجب آن است كه با آن جامه بتوان ستر عورت كرد . و در جامه شرط نيست كه نو باشد لكن نبايد پاره و از بين رفته و كهنه باشد . و در فقيرى كه او را جامه مىدهند فرقى نيست بين كوچك و بزرگ و زن و مرد ، بلى اگر بچهء خيلى كوچك باشد مثل بچهء يكى دو ماهه احتياط واجب آن است كه اكتفا به پوشش او نشود .
مسأله 17 - نمىتوان در كفاره قيمت داد ، بلكه بايد خود طعام و خود لباس را داد .
مسأله 18 - در كفاره اى كه بايد بنده آزاد شود اگر نتوانست بنده آزاد كند بدلى از براى آن نيست ، لكن در روزهء دو ماهه و اطعام به مسكين اگر ممكن نشد هيجده روز روزه بگيرد در ظهار بنا بر اقوى و در غير آن بنا بر احوط ، و احتياط واجب آن است كه هر چه مىتواند روزه بگيرد يا هر چه مىتواند صدقه بدهد و اگر از اين دو هم عاجز شد ، استغفار كند و كفايت مىكند يك مرتبه .
مسأله 19 - آن چه گفته شد در مسألهء هيجدهم در كفارهء غير ماه رمضان است و امّا كفاره شهر رمضان ، پس اگر عاجز شد از دو ماه روزه و بنده آزاد كردن و شصت مسكين طعام دادن ، صدقه بدهد به قدرى كه در وسعش است و اگر نتوانست استغفار كند گر چه يك مرتبه و احتياط واجب آن است كه در صورت آخرى اگر ممكن شد كفاره بدهد و اكتفا به استغفار نكند .

324