مسأله 4 - در نذر كننده شرط است كه بالغ و عاقل باشد و از روى اختيار و قصد نذر كند و ممنوع از تصرف نباشد ، مثل محجور به سفاهت و افلاس ، اگر مورد مالى باشد كه ممنوع است از آن .
مسأله 5 - شرط است در صحت نذر زن ، اذن شوهر و بىاذن شوهر واقع نمىشود ، گر چه در مال خودش باشد و عمل به آن هم مانع از حق شوهر نشود ، و اگر با اذن شوهر نذر كرد واقع مىشود و شوهر نمىتواند آن را به هم بزند .
مسأله 6 - شرط نيست اذن پدر در صحت نذر اولاد ، پس اگر نذر كرد ، بىاذن واقع مىشود و پدر نمىتواند آن را به هم بزند .
مسأله 7 - نذر اقسامى دارد كه همه صحيح است و واقع مىشود :
اول : آن كه نذر كند براى شكر نعمتى ، مثل آن كه بگويد اگر خدا به من پسرى داد يا اگر خدا مرا موفق به فلان عمل خوب كرد به عهدهء من براى خدا فلان عمل .
دوم : آن كه نذر كند براى جلوگيرى از بلايى يا رفع بلايى ، مثل آن كه بگويد اگر خدا مرا شفا داد يا به فلان مرض مبتلا نكرد به عهدهء من براى خدا فلان عمل .
سوم : آن كه نذر كند براى جلوگيرى خودش از عملى ، مثل آن كه بگويد اگر من فلان كار بد را كردم به عهدهء من فلان عمل ، يا بگويد اگر من ترك فلان كار خوب را كردم به عهدهء من براى خدا فلان عمل .
چهارم : نذر تبرع است ، مثل آن كه بگويد بر عهدهء من براى خدا اين كه فردا روزه بگيرم ، در تمام اين اقسام حتى قسم آخر نذر صحيح است و بايد عمل كند .
مسأله 8 - در هر يك از اقسامى كه ذكر شد بايد مورد نذر تحت قدرت نذر كننده باشد ، پس اگر نذر كند كارى را كه توانايى آن را ندارد واقع نمىشود .
مسأله 9 - شرط است در همهء اقسام گذشته ، آن كه مورد نذر اطاعت خدا

318