اگر چه از آن تصميم به وسيلهء خواب رفتن و ساير اشتغالات غفلت كرده باشد . و فرق نمىكند كه اين تصميم را مقارن طلوع فجر يا قبل از طلوع فجر يا در اثناء شبى كه فرداى آن شب را مىخواهد روزه بگيرد اتخاذ نمايد يا قبل از آن ، پس چنانچه از يك روز قبل تصميم به روزه گرفتن گرفت و با همين تصميم تا آخر وقت فرداى آن روز خواب رفت ، روزهء او صحيح است .
مسأله 5 - در صورتى كه انسان نيت را فراموش كند و يا نمىدانست ماه رمضان است ، چنانچه كارى كه روزه را باطل مىسازد انجام نداده باشد تا ظهر مىتواند نيت نمايد . و همچنين اگر بر اثر عذرى مانند مرض و يا مسافرت نيت نكرد و تا قبل از ظهر عذرش بر طرف گرديد و كارى كه روزه را باطل مىكند انجام نداده باشد ، مىتواند نيت كند و روزهء او صحيح است .
مسأله 6 - وقت نيت روزهء مستحبى تا زمانى است كه به اندازهء نيت كردن به مغرب وقت مانده باشد .
مسأله 7 - اگر شخص بخواهد غير روزهء رمضان روزهء ديگرى را بگيرد بايد آن را معين نمايد ، مثلًا نيت كند كه روزهء نذر يا روزهء قضا مىگيرم .
مسأله 8 - اگر مثلًا به نيت روز اول ماه روزه بگيرد بعد بفهمد دوم يا سوم بوده ، روزهء او صحيح است .
مسأله 9 - اگر پيش از اذان صبح نيت كند و بيهوش شود و در بين روز به هوش آيد ، بنا بر احتياط واجب بايد روزهء آن روز را تمام نمايد و اگر تمام نكرد قضاى آن را به جا آورد .
مسأله 10 - اگر بچه پيش از اذان صبح ماه رمضان بالغ شود ، بايد روزه بگيرد و اگر بعد از اذان بالغ شود ، روزهء آن روز بر او واجب نيست .
مسأله 11 - اگر پيش از اذان صبح نيت كند و مست شود و در بين روز به هوش آيد ، احتياط واجب آن است كه روزهء آن روز را تمام كند و قضاى آن را هم به جا آورد .

152