دوم : اگر سلام دهد جايى كه نبايد نماز را سلام بدهد ، مثل اين كه در ركعت اوّل يا ركعت دوم از نماز سه ركعتى و چهار ركعتى سلام دهد ، بنا بر احتياط واجب بايد سجدهء سهو كند .
سوم : آن كه تشهد را فراموش كند و محل تدارك آن گذشته باشد ، پس بنا بر احتياط واجب سجدهء سهو كند .
چهارم : آن كه در نماز چهار ركعتى بعد از سجدهء دوم شك كند كه چهار ركعت خوانده يا پنج ركعت .
پنجم : آن كه يك سجده فراموش كند و محل آوردنش نيز گذشته باشد .
مسأله 2 - آوردن سجدهء سهو از براى هر زيادى و يا هر نقيصه اى كه نتواند آن را تدارك كند احوط است ؛ گر چه لازم نيست بنا بر اقوى ، و همچنين واجب نيست در قيام موضع قعود و بالعكس ، لكن سزاوار نيست ترك احتياط .
مسأله 3 - اگر در جايى كه نبايد سلام دهد اشتباهاً هر سه سلام را بگويد ، دو سجدهء سهو كافى است و اگر سلام بىجا مكرر شود سجدهء سهو نيز مكرر مىشود .
مسأله 4 - كسى كه سجدهء سهو و ركعات احتياط و اجزاء فراموش شده بر او واجب باشد ، سجدهء سهو را بعد از آن دو به جا آورد ، و احتياط واجب آن است كه مقدم بدارد ركعات احتياط را بر اجزاء فراموش شده ، بلكه وجوب آن خالى از رجحان نيست .
مسأله 5 - واجب است سجدهء سهو را بعد از سلام بلا فاصله به جا آورد ، و اگر عمداً ترك كند معصيت كرده ، لكن نماز او صحيح است و ساقط نمىشود سجدهء سهو و فوريّت او ؛ و چنانچه سهواً به جا نياورد هر وقت به يادش آمد بايد فوراً انجام دهد ، اگر تأخير بيندازد معصيت كار است .
مسأله 6 - واجب است در سجدهء سهو نيّت مقارن با اوّل مسمّاى سجود باشد ، و چيزهايى كه خارج از مسمّاى سجده است چيزهايى كه در سجدهء نماز

122