مسأله 2 - اگر كسى شك يا ظنّ دارد كه نماز خوانده يا نه ، اگر در وقت است بايد نماز را بخواند و اگر وقت گذشته چيزى بر او نيست .
مسأله 3 - اگر يقين دارد نماز عصر را خوانده ، ولى نمىداند كه آيا نماز ظهر را خوانده يا نه ، بايد نماز ظهر را بخواند ؛ گر چه از وقت به مقدار چهار ركعت نماز خواندن بيشتر باقى نباشد .
مسأله 4 - اگر به مقدار چهار ركعت نماز خواندن بيشتر از وقت باقى نيست و شك كرد كه آيا نماز ظهر و عصر را خوانده يا نه ، بايد نماز عصر را بخواند و احتياطاً نماز ظهر را قضا كند .
مسأله 5 - اگر شك كرد در يكى از افعال نماز تا وقتى كه وارد فعل بعدى نشده بايد به جا بياورد ؛ اگر شك كرد كه تكبيرة الاحرام گفته يا نه و هنوز شروع به حمد و سوره نكرده بايد تكبير بگويد . اگر شك كرد كه آيا حمد خوانده يا نه تا شروع به سوره نكرده بايد بخواند . اگر شك كرد سوره خوانده يا نه تا شروع به ركوع نكرده بايد بخواند . امّا اگر شروع به كار بعدى كرده باشد به جا آوردن لازم نيست ، و به همين ترتيب باقى اجزاء نماز .
مسأله 6 - اگر مشغول برخواستن است و هنوز نايستاده و شك كرد كه آيا تشهد خوانده يا نه ، لازم نيست برگردد و تشهد بخواند .
مسأله 7 - اگر مشغول برخواستن است و هنوز نايستاده و شك كرد كه آيا سجده به جا آورده يا نه ، بايد برگردد سجده به جا بياورد و بعداً برخيزد .
مسأله 8 - اجزاء نماز با اجزاء هر جزيى از نماز فرق نمىكند ، يعنى اگر مشغول حمد خواندن است و در آيهء قبلى شك مىكند كه آيا خوانده يا نه خواندن لازم نيست ، بلكه اگر در جزء آيه شك كند بعد از داخل شدن در جزء بعد ، لازم نيست برگردد و بخواند ، پس در هر چيز شك كند بعد از داخل شدن در جزء بعد ، لازم نيست برگردد و بخواند .
مسأله 9 - اگر بعد از فراغت از نماز يا جزيى از اجزاء نماز شك كرد كه آيا

112