تشخيص آن ممكن نباشد ، و اگر دو مجتهد در علم با يكديگر مساوى باشند و يا نشود تشخيص داد يكى از ديگرى اعلم است يا نه ، مكلف مىتواند هر يك از آنها را كه مىخواهد اختيار نمايد ، بلكه جايز است بعضى از مسائل را از يكى و بعض ديگر را از ديگرى تقليد نمايد ، ولى اگر يكى از آنها ورع و پرهيزكاريش بيشتر باشد ، بهتر آن است كه از او تقليد نمايد .
مسأله 6 - تقليد مجتهد ميت ابتداءً جايز نيست ، امّا اگر در زمان حياتش از او تقليد نموده و عمل به فتواى او كرده ، جايز است بعد از وفات آن مجتهد بر تقليد او باقى بماند ، حتى در مسائلى كه در زمان حيات او عمل نكرده .
مسأله 7 - اگر مكلف مدتى كارهاى خود را بدون تقليد به اميد موافقت آن با واقع عمل نمايد ، چنانچه بفهمد عملش مطابق با واقع بوده و يا موافق فتواى مجتهدى كه جايز است بر او به او رجوع نمايد ، عملش صحيح است .
مسأله 8 - به دست آوردن فتوا ؛ يعنى دستور مجتهد ، چهار راه دارد : اوّل : شنيدن از خود مجتهد . دوم : شنيدن از دو نفر عادل و يا يك نفر كه فتواى مجتهد را نقل كنند . سوم : شنيدن از كسى كه راست گو و موثق باشد . چهارم : ديدن در رسالهء مجتهد ، در صورتى كه انسان به درستى آن رساله اطمينان داشته باشد .
مسأله 9 - مسائلى كه انسان غالباً به آنها احتياج دارد واجب است ياد بگيرد ، مگر آن كه كسى اطمينان پيدا كند كه هر گز به آنها احتياج پيدا نمىكند .
مسأله 10 - اگر مجتهد اعلم در مسأله اى فتوا نداشته باشد و احتياط نمايد ، مقلد مىتواند در آن مسأله به مجتهد ديگر كه از ساير مجتهدين اعلم است رجوع نمايد ، امّا اگر در مسأله اى فتوا دهد بعد احتياط مستحبى كند ، جايز نيست به فتواى مجتهد ديگر عمل نمايد .

10