مسأله 16 - اگر زن حاضر باشد و ممكن نباشد حال حيض او را به دست بياورند يا مشكل باشد ، حكمش مثل غايب است .
مسأله 17 - اگر زنى يائسه باشد و آن وقتى است كه زن غير سيده به پنجاه سالگى و زن سيد به شصت سالگى رسيده باشد ، مىشود او را طلاق داد در طهرى كه با او مواقعه كرده است ، و همين طور است دختر نابالغ و زن آبستن .
مسأله 18 - زنى كه به سن زنهايى كه حيض مىبينند رسيده و حيض نمىبيند چه به واسطهء آن باشد كه خلقتش اين طور است يا عارضه اى براى او رخ داده كه حيض نمىشود ، اگر شوهر با او نزديكى كرد و بخواهد او را طلاق دهد ، بايد از وقت نزديكى سه ماه بگذرد و پس از آن او را طلاق دهد و پيش از سه ماه طلاق باطل است .
مسأله 19 - شرط است در طلاق كه زن معين باشد ؛ يا به اسم يا به اشاره يا به هر چه ممكن است كه او را تعيين كند .
صيغهء طلاق مسأله 1 - طلاق واقع نمىشود مگر آن كه بگويد « أنت طالق » يا « فلانة طالق » و بالجمله بايد به لفظ « طالق » باشد و به غير آن واقع نمىشود ، حتى مثل « أنت الطالق » كه الف و لام دارد ، چه برسد به مثل « مطلَّقة » يا « طلَّقت » ، پس به الفاظ غير صريح و كنايه هم واقع نمىشود .
مسأله 2 - چند زن را با يك صيغهء طلاق مىتوان طلاق داد ، مثل اين كه دو زن داشته باشد و بگويد « هما طالقان » يا بيشتر داشته باشد و بگويد « هنّ طوالق » .
مسأله 3 - طلاق به غير صيغهء عربى با لغتهاى ديگر در حال قدرت داشتن بر عربى واقع نمىشود ، پس طلاق به فارسى يا تركى و غير اينها با امكان عربى باطل است .
مسأله 4 - شرط است كه طلاق به طور تنجيز واقع شود ، پس اگر بگويد « اگر

386