نصاب گوسفند گوسفند پنج نصاب دارد : اول : چهل ، و زكات آن يك گوسفند است . دوم : صد و بيست ، و زكات آن دو گوسفند است . سوم : دويست و يك ، و زكات آن سه گوسفند است . چهارم : سيصد و يك ، و زكات آن بنا بر احتياط واجب چهار گوسفند است . پنجم : چهار صد و بالاتر از آن ، كه بايد آنها را صد صد حساب كند و براى هر صد رأس يك گوسفند بدهد . و لازم نيست زكات را از خود گوسفندها بدهد ، بلكه اگر گوسفند ديگرى بدهد و يا مطابق قيمت گوسفند پول يا جنس ديگر در صورتى كه براى فقراء نافعتر باشد بدهد ، كفايت مىكند .
مسأله 1 - زكات ما بين دو نصاب واجب نيست ، پس اگر شمارهء گوسفندهاى كسى از نصاب اول كه چهل است بيشتر باشد تا به نصاب دوم كه صد و بيست و يك است نرسيده فقط بايد زكات چهل رأس آن را بدهد و زيادى آن زكات ندارد و همچنين است در نصابهاى بعد .
مسأله 2 - زكات شتر و گاو و گوسفندى كه به مقدار نصاب برسد واجب است ؛ چه همهء آنها نر باشند يا ماده ، يا بعضى نر باشند و بعضى ماده .
مسأله 3 - اگر براى زكات ميش بدهد بايد اقلًا داخل سال دوم شده باشد ، و اگر بز بدهد بايد داخل سال سوم شده باشد .
مسأله 4 - اگر چند نفر با هم شريك باشند هر كدام آنان كه سهمش به نصاب اول رسيده بايد زكات بدهد و بر كسى كه سهم او كمتر از نصاب اول است زكات واجب نيست .
مسأله 5 - اگر گاو و گوسفند و شترى كه دارد و همه مريض يا معيب و يا پير باشند ، مىتواند زكات را از خود آنها بدهد ، ولى اگر همه سالم و بىعيب و جوان باشند نمىتواند زكات آنها را مريض يا معيب يا پير بدهد ، بلكه اگر بعضى از آنها سالم و بعضى مريض و دسته اى معيب و دستهء ديگر بىعيب و مقدارى پير و

176