مسأله 8 - اگر در ماه رمضان به واسطهء عذرى روزه نگيرد و بعد از رمضان عذر او بر طرف شود و تا رمضان آينده عمداً قضاى روزه را نگيرد ، بايد روزه را قضا كند و براى هر روز يك مد گندم يا جو و مانند اينها هم به فقير بدهد .
مسأله 9 - اگر مرض انسان چند سال طول بكشد ، بعد از آن كه خوب شد ، بايد قضاى رمضان آخر را بگيرد و براى هر روز از سالهاى پيش يك مد كه تقريباً ده سير است ، طعام به فقير بدهد .
مسأله 10 - اگر كسى عمداً تمام ماه رمضان يا بعضى از آن را روزه نگيرد و تا رمضان سال آينده هم قضاى آنها را نگرفت ، واجب است كفارهء افطار عمدى را بدهد و براى هر روز يك مد طعام به فقير رد نمايد .
احكام روزه مسافر مسأله 1 - مسافرى كه بايد نمازهاى چهار ركعتى را در سفر دو ركعت بخواند نبايد روزه بگيرد ، و مسافرى كه نمازش را تمام مىخواند مثل كسى كه شغلش مسافرت يا سفر او سفر معصيت است ، بايد در سفر روزه بگيرد .
مسأله 2 - اگر روزه دار بعد از ظهر سفر كند بايد روزهء خود را تمام نمايد و اگر پيش از ظهر سفر كند وقتى به حد ترخص برسد بايد روزهء خود را بخورد و اگر پيش از آن روزه را باطل كند كفاره بر او واجب است .
مسأله 3 - اگر مسافر پيش از ظهر به وطنش برسد يا به جايى برسد كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند ، چنانچه كارى كه روزه را باطل مىكند انجام نداده ، بايد آن روز را روزه بگيرد و اگر انجام داده ، روزهء آن روز بر او واجب نيست .
مسأله 4 - اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد يا به جايى برسد كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند نبايد آن روز را روزه بگيرد .

166