خلاف آن ظاهر شود ؛ مثلًا زن حائض نشود و مريض خوب شود و ازدحام چندان نباشد كه باعث مزاحمت شود اما در صورت امكان احتياط به اعاده ترك نشود ؛ دسته چهارم كه عقيده داشته نمىتواند اعمال را تا آخر ذيحجه انجام دهد اگر از جهت مرض يا پيرى و عليلى باشد باز مجزى است ولى اگر جهت احتمال حدوث مرض بوده ولى مرض حادث نشده ؛ يا اعتقاد سيل و حبس و دستگيرى و مانند آنها بوده بعد خلاف آنها ظاهر شده احوط عدم اجزاء است بايد بنا بر احتياط اعمال را بعد از رجوع اعاده كند .
مسأله 1008 نايب هم مىتواند اگر خوف حيض يا مرض داشته باشد اعمال مكه مكرمه را بر وقوفين و اعمال منى مقدم بدارد به نحوى كه نسبت به كسى كه حج خود را انجام مىداده بيان شد .
مسأله 1009 كسانى كه اعمال مكه مكرمه را قبل از اعمال منى انجام مىدهند ؛ مشكل است فقط سعى را پس از برگشتن از منى انجام دهند و ساير اعمال را قبل بلكه سعى را پس از طواف و نماز آن انجام دهند .
مسأله 1010 تقديم اعمال مكه مكرمه بر اعمال وقوفين و منى براى ذوى الاعذار جايز است ؛ مگر اين كه بداند يا اطمنيان داشته باشد چنانچه اعمال مكه مكرمه را مقدم بدارد امكان انجام آن را تا آخر ذيحجه ندارد در اين صورت تقديم واجب است .
مسأله 1011 كسى كه جايز است اعمال مكه مكرمه را بر وقوفين مقدم بدارد لازم نيست نزديكترين زمان به وقوفين ملاحظه شود .

306