براى نمازها او را مىزنند ، و در روايت ديگر وارد شده است كه او را حبس مؤبد مىكنند و در زندان كار بر او تنك مىگيرند . [1] دوّم : مردى است كه مرتد شود و بر فطرت اسلام باشد ، يعنى يكى از پدر و مادر او در هنگام بستن نطفهء او مسلمان باشد ، و اين را مرتد فطرى مىگويند ، و مشهور آن است كه اگر او توبه كند توبه اش مقبول نيست ، و بر هر حال او را مىكشند ، و همين كه مرتد شد زنش بر او حرام مىشود ، و عدّهء وفات مىدارد ، و مالش را ميان ورثه اش قسمت مىكنند ، خلاف است كه آيا ميان خود و خدا توبه اش مقبول هست يا نه ، بعضى گفته‌اند : مقبول نيست ، و هميشه در جهنم خواهد بود ، و اكثر محققين علماء را اعتقاد آن است كه توبه اش نزد خدا مقبول است ، پس اگر كسى بر ارتداد او مطَّلع نشود ، يا كسى نباشد كه تواند او را كشت ، و توبه كند عبادات و معاملاتش صحيح است ، و از عذاب الهى نجات مىيابد و ليكن اكثر گفته‌اند كه مالش از وارث است به او بر نمىگردد ، و زنش بر او حلال نمىشود .
سيّم : مرد مرتدّى است كه پدر و مادرش كافر بوده باشند و او مسلمان شده باشد ، و بعد از آن مرتد شود او را توبه مىفرمايند ، و اگر توبه كند توبه اش را قبول مىكنند ، و اگر توبه نكند او را مىكشند ، و در مدّت توبه نمودن خلاف است ، بعضى گفته‌اند : آن قدر كه ديگر اميد توبه كردن او نباشد ، و بعضى گفته‌اند :
موافق روايتى [2] كه سه روز او را تكليف توبه مىكنند و روز چهارم مىكشند ، و بايد كه اگر او را شبهه‌اى عارض شده باشد سعى نمايند در ازالهء شبههء او ، و اگر مكرر توبه كند باز مرتد شود در مرتبه سيّم يا چهارم على الخلاف او را مىكشند ، و توبه اش را قبول نمىكنند ، و كشندهء مرتد امام است ، يا نايب امام عليه السلام ، و بعضى گفته‌اند : هر كه بشنود مىتواند كشت ، و اين قول خلاف مشهور است ، اما اگر كسى به غير امام و نايب امام او را بكشد گناه كرده است ، و او را تعزير مىكنند ، و بعوض نمىكشند او را ، زيرا كه او واجب القتل است ، اما بد كرده است كه بىرخصت امام عليه السلام او را كشته است .

[1] فروع كافى 7 : 256 ح 3 .
[2] فروع كافى 7 : 258 ح 17 .

49