باب ششم : در بيان حدّ مرتدّ است ، و در آن چند فصل است :
فصل اوّل : در معنى ارتداد است ، و آن كافر شدن بعد از اسلام است ، به آن كه اقرار كند كه از دين اسلام بدر رفتم ، يا اظهار يكى از اديان باطله كند ، مانند دين يهودان ، يا ترسايان ، يا گبريان ، يا انكار كند چيزى را كه ضرورى دين اسلام باشد ، يا اثبات كند چيزى را كه ضرورى است كه داخل در دين نيست ، يا كارى كند كه صريحا دلالت بر خروج از اسلام و عدم اعتقاد به آن كند مثل آن كه براى بت ، يا آفتاب ، يا ماه ، يا سائر ستاره ها سجده كند ، يا براى مخلوقى به قصد خدائى او سجده كند ، يا قرآن مجيد را در ميان قاذورات [1] افكند ، دانسته ، يا و العياذ با لله لگد بر قرآن ، يا صحيفهء كامله ، يا كتب دعاء و حديث اهل بيت عليهم السلام زند ، يا بدون ضرورت در ميان كعبه معظَّمه ، يا ضرايح مقدسهء رسول خدا و ائمهء طاهرين صلوات الله عليهم اجمعين بول يا غائط كند ، يا نجاستى در آنها بيندازد ، يا كعبه را از روى اهانت خراب كند و امثال اينها ، و نديده‌ام كسى از علماء رضوان الله عليهم ضروريات دين را كه منكر آنها كافر است ضبط كرده باشند ، و فقير در رسالهء عقائد [2] اكثر آنها را ذكر كرده‌ام ، مثل واجب بودن نمازهاى پنجگانه ، و عددهاى ركعتهاى آنها ، و مشتمل بودن آنها بر ركوع و سجود ، بلكه بر تكبيرة الاحرام و قيام و قرائت فى الجمله ، و مشروط بودن آنها به طهارت فى الجمله ، و واجب بودن غسل جنابت ، و حيض ، و نفاس ، و ناقض بودن بول و غائط ، و باد وضوء را ، و وجوب غسل و كفن و نماز بر مردگان ، و دفن ايشان ، و وجوب زكات و روزه ماه رمضان ، و آن كه خوردن و آشاميدن به روش معتاد مأكول عادى را ، و جماع در قبل زنان ناقض روزه است ، و واجب بودن حج ، و مشتمل بودن آن بر احرام و طواف كعبه و سعى ميان صفا و مروه ، و وقوف عرفات ، و وقوف مشعر ، بلكه سر تراشيدن و قربانى كردن ، و رمى جمرات كردن فى الجمله اعم از وجوب و

[1] نجاستها .
[2] اين رساله معروف به اعتقادات است .

47