هفتم : هر گاه توبه كند بيش از آن كه نزد حاكم شرع ثابت شود ، حدّش نمىزنند ، و اگر بعد از ثابت شدن توبه كند ، مشهور آن است كه ساقط نمىشود ، و حد مىزنند او را .
و بعضى گفته‌اند : كه حاكم مخيّر است ميان حد زدن ، و عفو كردن ، و اگر به اقرار خودش ثابت شده باشد ، و بعد از اقرار توبه كند حاكم مخيّر است ميان حد زدن ، و بخشيدن .
هشتم : هر گاه زنى شوهر نداشته باشد ، و حامله شود ، او را حد نمىزنند ، تا چهار مرتبه اقرار كند كه زنا كرده است ، بنا بر مشهور .
نهم : كسى كه مردى را در خانهء خود ببيند كه با زن او زنا مىكند هر دو را مىتواند كشت ، امّا اگر نزد حاكم ثابت كنند او را قصاص مىكنند ، و ميان خود و خدا گناه ندارد .
بحث سيّم : در بيان كيفيت ثابت شدن زنا است :
زنا به دو چيز ثابت مىشود :
اول : به اقرار كردن ، و اشهر و اقوى آن است كه ثابت نمىشود زنا مگر به آن كه زانى - خواه مرد باشد ، و خواه زن - چهار مرتبه اقرار كند به زنا ، و خلاف است در آن كه چهار اقرار بايد كرد كه در چهار مجلس بشود ، يا در يك مجلس كه بشود نيز كافى است ، و اشهر آن است كه تعدد مجلس در كار نيست ، و گفته‌اند : كه اگر كمتر از چهار مرتبه اقرار كند او را تعزيز مىكنند ، و اگر به جبر اقرار كند اعتبار ندارد . و اگر غلام اقرار به زنا كند اگر آقا تصديق او بكند او را حد مىزنند ، و اگر تصديق نكند حد نمىزنند .
دوم : ثابت شدن به گواه است ، و ثابت نمىشود سنگسار مگر به چهار گواه عادل كه گواهى دهند كه زناى او را ديده‌اند ، مانند ميل در سرمه دان ، يا سه مرد عادل و دو زن عادله شهادت بدهند ، و اگر دو مرد و چهار زن گواهى بدهند اكثر علماء گفته‌اند : كه او را سنگسار نمىكنند ، و صد تازيانه مىزنند .

19