نام کتاب : حدود وقصاص وديات ( فارسي ) نویسنده : العلامة المجلسي جلد : 1 صفحه : 31
باب سيّم : در حد خوردن شراب و سائر مسكرات است . كسى كه چيزى از مست كنندهاى مايع را بياشامد مانند شراب و بوزه [1] خواه از جو به عمل آيد ، و خواه از گندم ، و خواه از برنج يا ذرة ، و خواه از سائر حبوبات ، و خواه از شكر ، و خواه از خرما ، و هر چه بسيارش آدمى را مست كند و عقل را زائل گرداند ، اگر چه يك قطرهء آن را بخورد ، يا معجونى بخورد كه در آن داخل كرده باشند هر چه مضمحل شده باشد ، و مست نكند به آشاميدن و خوردن آنها ، با بلوغ و عقل و علم به حرام بودن و عدم اكراه و جبر حد واجب مىشود . و همچنين به آشاميدن شيرهء انگور كه جوشيده باشد و غليان كرده باشد و دو ثلث آن نرفته باشد ، به شروط مذكوره حد واجب مىشود ، بنا بر مشهور ، و در شيرهء خرما و مويز كه بجوشد و دو ثلثش نرود و مست كننده نباشد خلاف است ، و اشهر حلال بودن است . و اين حد به شهادت دو عادل ثابت مىشود ، و به دو مرتبه اقرار بنا بر مشهور ، و بعضى به يك مرتبه اقرار اكتفا كردهاند ، و به شهادت زنان ثابت نمىشود . و مشهور آن است كه حدش هشتاد تازيانه است ، خواه مرد باشد ، و خواه زن ، و خواه بنده باشد ، و خواه آزاد . و بعضى از علماء را اعتقاد آن است كه بنده را چهل تازيانه مىزنند ، نصف حد آزاد ، و خالى از قوّتى نيست ، و در مرتبهء سيّم يا چهارم او را مىكشند هر گاه در مرّات سابقه تازيانه زده باشند . و اگر يك گواه شهادت دهد كه او شراب خورد ، ديگرى شهادت دهد كه او شراب قى كرد ، مشهور آن است كه ثابت مىشود ، و حد مىزنند او را .
[1] بوزه : شرابى است از آرد برنج و ارزن و جو سازند .
31
نام کتاب : حدود وقصاص وديات ( فارسي ) نویسنده : العلامة المجلسي جلد : 1 صفحه : 31