ملك يا منزل او روييده باشد ، و يا آن كه خود ، آن را كاشته باشد .
و استثنا شده است از اين [ حكم ] ، « اذخر » كه گياهى است معروف و درخت ميوه ها و درخت خرما .
و اگر درختى را بكَند ، جمعى گفته‌اند [1] كه اگر بزرگ باشد ، يك گاو كفّاره مىدهد ؛ و اگر كوچك باشد ، يك گوسفند ؛ و اگر بعض درخت باشد ، قيمت آن را .
و در گياه ، كفّاره نيست بجز استغفار ، و جائز است گذاشتن شتر خود را كه علف را بخورد و لكن خود ، به جهت او قطع نكند .
و بدان كه اين حكم ، مختصّ مُحرِم نيست ، بلكه در بارهء همه كس ثابت است [2] .
و باكى نيست به راه رفتن بنحو متعارف ، اگر چه موجب قطع بعض گياه حرم بشود . [3] 24 - حمل سلاح بيست و چهارم - سلاح برداشتن ، مثل شمشير و نيزه و هر چه يراق و آلت حرب گويند ، مگر به جهت ضرورت [4] ، و صريح بعضى ، دخول مثل زره و خُود و شبه آن از آلات حفظ نه دفع ، در مفهوم سلاح است [5] . و احوط عدم همراه داشتن سلاح است [6] ، هر چند به تنِ او نباشد ، و الله العالم .

[1] و اين قول ، موافق احتياط است ، در صورتى كه در درخت كوچك و در بعض درخت ، رعايت عدم نقصان از قيمت بشود .
[2] در تكليف تحريمى و در وجوب فداء على الظاهر .
[3] اطلاق حكم به صورت علم به قطع و عدم ضرورت ، مورد تأمّل است .
[4] و در اين صورت ، كفّاره ندارد .
[5] خالى از تأمّل نيست .
[6] منصوص ، پوشيدن است يا آن كه صدق كند سلاح بر او است ، پس همراه داشتن سلاح ، حرمت ندارد على الأظهر ، و اللَّه العالم .

239