اگر اجير براى خودش حج به جا آورد 25 - اگر اجيرِ براى حجِ در سال معيّن ، براى خودش نيّت حج كرد ، يا آن كه احرام را در صورت اطلاق اجاره ، براى منوبٌ عنه نيّت كرد و باقى را براى خود نيّت نمود پس اگر قصد حج و افعال حج بنحو قربيّت كرده و قصد اصالت هم داشته به اعتقاد تأثير قصد در آن ، اظهر صحّت حج است تماماً از منوبٌ عنه و لغو بودن قصد اصالت است . و در غير اين صورت ، اظهر بطلان است از نائب و از منوبٌ عنه .
وصيّت به حج و كفايت و عدم كفايت ثلث به آن 26 - اگر كسى وصيّت به حج از او كرد با تعيين مبلغ ، پس اگر به قدر ثلث يا كمتر باشد ، صحيح است ، چه واجب بوده يا مندوب بر موصى . و اگر اجير را تعيين كرد ، واجب است استيجار او با قبول او .
و اگر زائد بر ثلث باشد و ورثه اجازه نكردند زيادتى را ، پس واجبِ بر موصى را به قدر اجرت المثل ، از اصل مال استيجار مىنمايند ، چه آن كه اختيار حج را از ميقات نماييم يا از بلد در صورت وصيّت . و زيادتىِ از اجرت المثل ، از ثلث محسوب مىشود با مختار بودن وصى و اختيار او صرف زيادتى را و موافقت با وصيّت يا زيادتى اجرت معيّنه در وصيّت از اجرت المثل .
و اگر بر موصى مندوب بوده ، تماماً از ثلث با وفاء آن ، استيجار مىشود به طريقى كه وفا بنمايد .
و اگر تمام ثلث كمتر از اجرت المثل است ، پس صرفِ در حج ميقاتى مىشود ؛ و اگر آن هم وافى نبود ، صرف در وجوه برّ مىشود بنا بر عدم رجوع به ارث . و محتمل است تفصيل بين قصور ابتدائى كه موجب بطلان وصيّت خاصّه است واقعاً و قصور عارض كه در اصلْ صحيح بوده كه صرف در وجوه برّ مىشود .
و در هر صورت [ اگر ] موصى له قبول نكرد ، شخص ديگرى استيجار مىشود با همان

182