جواب : هرگاه قصد ريا نداشته مىتواند گرفت ، هر چند قصد تقرب هم نداشته باشد و اما هرگاه به قصد ريا ضامن شده پس هر چند در نظر چنين مىنمايد كه اين دين در معصيت خدا باشد و جايز نباشد كه از سهم غارمين ادا شود لكن ظاهر اخبار اين است كه اصل مصرف بايد معصيت نباشد ، نه اينكه اين شخص معصيت نكند در حين استدانه ، خلاصه اينكه اين شخص اين دين را از براى مصرف صحيح به ذمه گرفته ، هر چند طريق ذمه گرفتن بر وجه غير صحيح باشد نه اينكه از براى مصرف غير صحيح گرفته مثل شرب خمر و اسراف و امثال اينها . والحاصل ، ظاهر جواز است خصوصا با توبه از ريا و هرگاه از سهم فقرا بگيرد در وقتى كه قادر بر مؤنه سال نيست و از آن سهم كه گرفته اداى دين كند و بعد از آن به ازاى آن مؤنه بگيرد ظاهرا اشكالى نداشته باشد .
< / السؤال = 4903 > < السؤال = 13333 > 351 - سؤال : كسى كه امامت نماز جماعت نمىكند و متوجه تحصيل و تدريس ، هيچ يك نيست و قدرت بر كسب هم دارد و به واسطه طبابت ، استطاعت به هم رسانده و مدت چند سال است كه نقدى و جنسى از ديوان اخذ مىكند به عنوان وظيفه ، آيا اين وجه بر او حرام نيست و منافى عدالت او نيست وهرگاه اراده توبه داشته باشد ، لكن چند سال قبل وجه را خورده است چه بايدش كرد ؟
جواب : هرگاه كسى از جمله مصالح عامه مسلمين نباشد وظيفه گرفتن او ( يعنى از باب خراج زمين‌هاى خراجيه گرفتن ) صورتى ندارد ، خصوصا بدون اذن مجتهد عادل و اين فعل ، منافى عدالت است و توبه او حاصل مىشود به استغفار و ندامت بر ما سلف و عزم بر ترك و رد آنچه به مصرف رسانيده از آن وجوه ، به اذن مجتهد عادل .

182