( 1 ) فاضل : بنا بر احتياط واجب قضاى روزه مادر را نيز به جا آورد .
مكارم : احتياط اين است كه قضاى نماز و روزه مادر را نيز انجام دهد .
اراكى ، نورى : مسأله بعد از مرگ پدر و مادر ، پسر بزرگتر بايد قضاى نماز و روزهء آنان را به تفصيلى كه در مسأله [ 1390 ] گفته شد به جا آورد .
گلپايگانى ، صافى : مسأله بعد از فوت پدر و همچنين بنا بر احتياط واجب مادر ، پسر بزرگتر بايد قضاى نماز و روزهء آنان را به تفصيلى كه در مسأله [ 1390 ] گفته شد به جا آورد .
خوئى ، تبريزى : مسأله بعد از مرگ پدر ، پسر بزرگتر بايد قضاى روزهء او را به تفصيلى كه در نماز قضاى پدر ، مسأله [ 1390 ] گفته شد به جا آورد .
سيستانى : مسأله بعد از مرگ پدر ، پسر بزرگتر بنا بر احتياط لازم بايد قضاى روزهء ماه رمضان او را به تفصيلى كه در نماز ، در مسألهء [ 1390 ] گفته شد ، به جا آورد و مىتواند به جاى هر روز ( 750 گرم ) طعام را به فقيرى بدهد ، هر چند از مال ميّت ، اگر ورثه راضى باشند .
زنجانى : مسأله بعد از مرگ پدر ، پسر بزرگتر بايد قضاى روزه او را ؛ به تفصيلى كه در بخش احكام نماز در مسائل [ ( 1390 ) به بعد ] گفته شد ، به جا آورد .
< صفحة فارغة > [ مسأله 1713 اگر پدر غير از روزهء رمضان ، روزهء واجب ديگرى را نگرفته باشد ] < / صفحة فارغة > مسأله 1713 اگر پدر ( 1 ) غير از روزهء رمضان ، روزهء واجب ديگرى را مانند روزهء نذر نگرفته باشد ( 2 ) بايد پسر بزرگتر قضا نمايد ( 3 ) . اين مسأله در رسالهء آيات عظام : مكارم و بهجت نيست ( 1 ) گلپايگانى ، صافى ، نورى : و مادر . . ( 2 ) سيستانى : يا اجير شده و نگرفته باشد ، قضاى آن بر پسر بزرگتر لازم نيست . ( 3 ) اراكى ، نورى : بنا بر احتياط واجب بايد پسر بزرگتر قضا نمايد ( نورى : ولى اگر براى روزه اجير شده و نگرفته باشند ، بر پسر بزرگ لازم نيست ) .
گلپايگانى ، صافى : احتياط واجب آن است كه پسر بزرگتر قضا نمايد .
خوئى ، زنجانى ، تبريزى : احتياط واجب آن است كه پسر بزرگتر قضا نمايد ولى اگر براى روزه‌اى اجير شده و نگرفته باشد قضاى آن بر پسر بزرگ لازم نيست . ( تبريزى : و نيز اگر قضاى روزه جدّ بر پدر واجب بوده و پدر آنها را نگرفته بر پسر قضاى آنها لازم نيست ) .
فاضل : مسأله اگر كسى كه مُرده غير از روزهء رمضان روزهء واجب ديگرى را مانند روزهء نذر نگرفته باشد بنا بر احتياط واجب آن را نيز پسر بزرگتر قضا نمايد .
مسأله اختصاصى مكارم : مسأله 1439 اگر ولىّ ميت نداند كه ميت قضاى روزه بر ذمه دارد يا نه ، واجب نيست براى او قضا بگيرد و اگر اجمالًا بداند مقدارى قضاى روزه بر ذمّهء اوست بايد به اندازه‌اى كه يقين دارد به جا آورد و بيش از آن لازم نيست .

950