( 4 ) خوئى : و ملحق مىشود به كسى كه كارش سفر است كسى كه كارش در جاى ديگرى است كه مقدار مُعتدٌّ بهى از روزها را مثلًا ماهى ده روز يا بيشتر به آنجا سفر نموده و بر مىگردد مانند كسى كه اقامتش در جايى است و كارش در جاى ديگر از قبيل تجارت و تدريس .
گلپايگانى ، صافى : و همچنين در سفر اوّل اگر طول بكشد يا از مكانى به مكان ديگر برود كه عرفاً بگويند : عمل او سفر است بايد نماز را تمام بخواند ولى اگر سفر طولانى نباشد به طورى كه عرفاً نگويند سفر عمل اوست ، نمازشان شكسته است .
تبريزى : و ملحق مىشود به كسى كه عملش سفر است ، شخصى كه كارش در جاى معيّنى است و حدّ اقلّ هفته‌اى يك بار به آنجا سفر نموده و برمىگردد مانند كسى كه اقامتش در جايى و كارش در جاى ديگر است مثل رفتن براى تجارت و تدريس .
نورى : ولى در سفر اول نمازشان شكسته است مگر اين كه سفر اول نيز طولانى باشد كه در اين صورت پس از اين كه صدق كند كه شغل او مسافرت شده نمازش تمام است .
زنجانى : شرط هفتم آن كه بسيار مسافرت نكند ( كثير السفر نباشد ) ، بنا بر اين كسى كه شغل او مسافرت است ؛ مانند ساربان و راننده و چوبدار و كشتيبان و مانند اينها ، بايد نماز را تمام بخوانند .
كثير السفر بايد نمازش را تمام بخواند ، خواه شغلش مسافرت باشد ، يا بخاطر شغل و گذران زندگى بسيار مسافرت مىكند ، و خواه به جهت ديگر باشد ؛ بنا بر اين كسى كه در سفر تجارت ، يا تدريس مىكند ، يا به جهت تفريح مثلًا زياد سفر كند نمازش تمام است .
مكارم : شرط هفتم شغل و كار او مسافرت نباشد . راننده ها ، خلبانها ، كشتيبانها و ساربانها و مانند آنها كه سفر ، شغل آنهاست بايد نماز را تمام بخوانند هر چند در سفر اوّل باشد .
سيستانى : شرط هفتم : آن كه " كثير السفر " نباشد و امّا كسى كه كارش متوقف بر سفر است مانند راننده و كشتيبان و پستچى و چوپان يا كسى كه زياد سفر مىكند هر چند كار او متوقف بر آن نباشد مانند كسى كه سه روز در هفته در مسافرت باشد هر چند براى تفريح يا سياحت باشد اين گونه افراد بايد نماز را تمام بخوانند .
مسائل اختصاصى اراكى : مسأله 1299 كسى كه مسافرت مقدمه شغل او مىباشد ، حكم كسى را دارد كه شغل او مسافرت است ؛ بنا بر اين كسى كه بين محلّ كار و سكونت او به اندازهء مسافت شرعى يا بيشتر فاصله باشد و معمولًا بين آن دو محلّ رفت و آمد مىكند ، به طورى كه ده روز در يك محلّ نمىماند ، نمازش تمام است .
بهجت : مسأله 1062 مسافرتهايى كه هميشه لازمهء شغل انسان است ، مثل سفر براى پيدا كردن منزل قبل از حركت كاروان ، مانند همان شغل است ؛ بخلاف مسافرتهاى اتّفاقى كه نماز در آن شكسته است .
مكارم : مسأله 1146 كسى كه شغلش مسافرت نيست ولى مسافرت مقدّمهء شغل اوست ، مانند

702