چهار و پنج پس از ركوع و قبل از تمام شدن دو سجده با تفصيلى كه در ذيل صورت چهارم از مسأله [ 1199 ] خواهد آمد ] ( 10 ) زنجانى : نهم : . . سيستانى : هفتم : . . ( 11 ) گلپايگانى ، خوئى ، صافى : بقيه مسأله ذكر نشده .
سيستانى : به تفصيلى كه خواهد آمد . [ پايان مسأله ] تبريزى : و شك بين چهار و پنج بعد از ركوع و قبل از تمام شدن سجدتين . [ پايان مسأله ] زنجانى : [ و ] دهم : شكى كه سه طرف يا بيشتر داشته باشد ، مگر شك بين دو و سه و چهار پس از تمام شدن دو سجده ( البته در شك بين سه و چهار و پنج قبل از ركوع بايد بنشيند و در نتيجه به شك بين دو و سه و چهار پس از تمام شدن دو سجده باز مىگردد ) . [ پايان مسأله ] ( 12 ) اراكى ، بهجت : بقيه مسأله ذكر نشده . ( 13 ) نورى : احتياط واجب . . ( 14 ) مكارم : هشتم : شكّ بين چهار و شش يا بيشتر ، ولى در اينجا احتياط واجب آن است كه مانند شكّ چهار و پنج عمل كند ، يعنى بنا را بر چهار بگذارد . .
< صفحة فارغة > [ مسأله 1166 اگر يكى از شكهاى باطل كننده براى انسان پيش آيد ] < / صفحة فارغة > مسأله 1166 اگر يكى از شكهاى باطل كننده براى انسان پيش آيد ( 1 ) ، نمىتواند نماز را به هم بزند ( 2 ) ، ولى اگر به قدرى فكر كند كه شك پا بر جا شود به هم زدن نماز مانعى ندارد . ( 1 ) گلپايگانى : و به قدرى فكر كند كه از پيدا شدن يقين يا گمان نااميد شود مىتواند نماز را به هم بزند و از سر بگيرد . ( 2 ) زنجانى : بلكه بايد قدرى فكر كند كه شكش پابرجا شود ، بلكه بنا بر احتياط واجب بايد به قدرى فكر كند كه صورت نماز به هم بخورد ، يا از پيدا شدن يقين يا گمان نااميد شود .
خوئى ، تبريزى ، سيستانى : بهتر آن است كه ( سيستانى : به همين اندازه كه شكّ او پابرجا شد ) نماز را به هم نزند بلكه به قدرى فكر كند كه صورت نماز به هم بخورد ، يا از پيدا شدن يقين يا گمان نااميد شود .
بهجت : بنا بر احوط نمىتواند نماز را به هم بزند ، بلكه بايد ابتدا قدرى فكر كند تا علم يا گمان به يك طرف پيدا كند ، ولى اگر بعد از فكر كردن هم ، شك او از بين نرود ، به هم زدن نماز بنا بر اظهر مانعى ندارد و لازم نيست آن قدر صبر كند تا خود ، از حالت نمازگزار بيرون رود .
صافى : بايد نماز را بهم نزند و به قدرى فكر كند كه يا از صورت نمازگزار خارج شود ، يا از پيدا شدن يقين يا گمان نااميد شود .
فاضل : مسأله هر گاه براى نمازگزار شك پيدا شود بايد مقدارى فكر كند تا شايد شك او بر طرف شود لذا اگر شك او بر طرف شد و نسبت به يك طرف يقين يا گمان پيدا كرد و بنا بر آن گذاشته و نماز را ادامه دهد و نمازش صحيح است و اگر با مقدارى فكر كردن چيزى يادش نيامد و به شك خود باقى ماند و اصطلاحاً شك مستقر شد بايد به وظيفه شاك عمل كند و اگر يكى از شكهاى مبطل مستقر شد نماز را قطع كند و در اينجا قطع نماز حرام نيست .

636