است و در اين صورت تطهير آن نيز واجب است ، بلكه اگر بىاحترامى هم نباشد احتياط آن است كه آن را تطهير كنند .
< صفحة فارغة > [ مسأله 905 اگر حصير مسجد نجس شود ] < / صفحة فارغة > مسأله 905 اگر حصير ( 1 ) مسجد نجس شود ، بنا بر احتياط واجب ( 2 ) بايد آن را آب بكشند ( 3 ) ولى چنانچه ( 4 ) به واسطهء آب كشيدن ، خراب مىشود و بريدن جاى نجس بهتر است ، بايد آن را ببرند ( 5 ) و اگر كسى كه نجس كرده ببرد بايد خودش اصلاح كند . ( 1 ) فاضل ، زنجانى : يا فرش . . اين مسأله ، در رسالهء آيت الله بهجت نيست ( 2 ) خوئى ، تبريزى : بنا بر احتياط . .
[ عبارت " بنا بر احتياط واجب " در رساله آيات عظام : گلپايگانى ، صافى و زنجانى نيست ] ( 3 ) فاضل : بقيه مسأله ذكر نشده . ( 4 ) خوئى ، تبريزى ، صافى : ولى چنانچه نجاست حصير بىاحترامى به مسجد باشد و . . ( 5 ) خوئى ، گلپايگانى ، زنجانى ، صافى ، تبريزى : بقيه مسأله ذكر نشده .
مكارم : مسأله نجس كردن فرش مسجد نيز حرام است و چنانچه نجس شود بايد آن را تطهير كرد و اگر خسارتى لازم آيد كسى كه آن را نجس كرده است ضامن است ( بنا بر احتياط واجب ) .
سيستانى : مسأله اگر حصير يا موكت مسجد نجس شود ، بايد آن را آب بكشند ، و اگر بريدن جاى نجس بهتر باشد ، بايد آن را ببرند . ولى بريدن مقدار معتنى بهى از آن يا تطهيرى كه موجب نقص باشد محل اشكال است مگر اين كه ترك آن موجب هتك باشد .
< صفحة فارغة > [ مسأله 906 بردن عين نجس در مسجد حرام است ] < / صفحة فارغة > مسأله 906 بردن عين نجس مانند خون ( 1 ) در مسجد اگر بىاحترامى به مسجد باشد حرام است ( 2 ) و همچنين بردن چيزى كه نجس شده ( 3 ) ، در صورتى كه بىاحترامى به مسجد باشد حرام است . اين مسأله ، در رسالهء آيت الله بهجت نيست ( 1 ) فاضل : بردن عين نجاست مانند خون و بول . . ( 2 ) گلپايگانى ، صافى : بلكه احتياط مستحبّ آن است كه اگر بىاحترامى هم نباشد عين نجس را در مسجد نبرند . . ( 3 ) فاضل : مانند لباس و كفش نجس . .
خوئى ، تبريزى : مسأله بردن عين نجس و متنجّس در مسجد اگر بىاحترامى به مسجد باشد حرام است بلكه احتياط مستحبّ آن است كه اگر بىاحترامى هم نباشد عين نجس را در مسجد نبرند .
سيستانى : مگر آن چه از توابع انسانى است كه وارد مىشود مانند خون زخمى كه در بدن يا لباس او است .
زنجانى : آن را در مسجد نبرند .
مكارم : مسأله بردن عين نجاست مانند خون و بول در مسجد حرام است هر چند بىاحترامى به مسجد نباشد بنا بر احتياط واجب ، مگر چيز جزئى كه گاه در لباس و بدن شخص وارد شونده يا

505