قرار دهد ، و يا يك ماه سه روز و در ماه ديگر ده روز را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد و يا عكس اين را عمل نمايد يعنى ماه اوّل ده روز حيض قرار دهد ، و ماه دوّم سه روز ، و احتياط مستحبّ آن است كه هفت روز را حيض ، و بقيه را استحاضه قرار دهد . ( 5 ) بهجت : مگر اين كه بداند به طور مسلم در روزهاى اوّل حيض نمىشده است كه در آن صورت بعد از آن روزها را بايد حيض قرار دهد و اگر ظن اطمينانى پيدا كرد كه ايام عادتش مثل خويشان خود است عادت آنها را براى خود انتخاب مىكند .
خوئى ، تبريزى : مسأله ناسيه يعنى زنى كه مقدار عادت خود را فراموش كرده است ؛ اگر خونى به نشانهء حيض ببيند كه كمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نباشد آن را حيض قرار دهد ، و اگر آن خون بيشتر از ده روز باشد تا هر زمانى كه احتمال بقاء عادت را مىدهد حيض قرار داده و بقيه استحاضه است ، ولى در صورتى كه احتمال بقاء عادتش در بيشتر از هفت تا ده روز باشد پس از روز هفتم احتياط كند ( تبريزى : و در صورتى كه بداند خونى را كه ديده در ايام عادتش نيست و بعضى از خون اوصاف حيض را داشته باشد و كمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نباشد آن را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد ) .
مكارم : مسأله " ناسيه " يعنى زنى كه عادت خود را فراموش كرده ، اگر ده روز يا كمتر خون ببيند همه‌اش حيض است و اگر بيشتر از ده روز ببيند ، بايد روزهايى كه خون او نشانهء حيض دارد حيض قرار دهد ( به شرط اين كه كمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نباشد ) و اگر بيشتر باشد يا همهء روزها را يك جور ديده ، احتياط واجب آن است كه هفت روز اول را حيض قرار دهد و بقيه را استحاضه .
سيستانى : مسأله ناسيه يعنى زنى كه مقدار يا زمان عادت خود را يا هر دو را فراموش كرده است اين زن اگر خونى ببيند كه كمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نباشد همه آن حيض است ولى اگر بيشتر از ده روز باشد موارد آن بر چند قسم است : ( 1 ) آن كه عادت وقتيه يا عدديه يا هر دو داشته است ولى آن را به كلى فراموش كرده است كه حتى به نحو اجمال هم زمان يا عدد آن را به ياد نمىآورد كه اين زن حكم مبتدئه را دارد كه گذشت . ( 2 ) آن كه عادت وقتيه دارد چه عدديه باشد چه نباشد ولى از وقت عادت خود به نحو اجمال چيزى به ياد دارد مثلًا مىداند كه فلان روز جزء عادت او بوده يا عادت او در نيمه اوّل ماه بوده است چنين زنى نيز حكم مبتدئه را دارد ولى نبايد حيض را در زمانى قرار دهد كه يقيناً خلاف عادت او است مثلًا اگر بداند روز هفدهم ماه جزء عادت او بوده يا عادت او در نيمه دوّم بوده است و اكنون از اوّل تا بيستم ماه خون ديده است نمىتواند عادت خود را در دهه اوّل قرار دهد حتى اگر به نشانه هاى حيض باشد و دهه دوّم به نشانه هاى استحاضه . ( 3 ) آن كه صاحب عادت عدديه بوده و مقدار عادت خود را فراموش كرده باشد ، اين زن نيز حكم مبتدئه را دارد ولى نبايد مقدارى را كه حيض قرار مىدهد كمتر از مقدارى باشد كه مىداند شماره حيض او كمتر از آن نيست و همچنين نمىشود كه بيشتر از مقدارى قرار دهد كه مىداند شماره عادتش بيش از آن نيست . و شبيه اين امر را بايد در عادت عدديه ناقصه هم مراعات كرد يعنى زنى كه شمارهء عادتش مردد است بين دو عدد ،

294