بگويد : " سُبْحانَ الله وَالْحَمْدُ لِلَّه وَلا إِله إلَّا الله وَالله أكْبَرُ " و چون اين ذكر در تعقيب تمام نمازها براى مسافر و غير مسافر مستحب است ، براى مسافر در تعقيب نماز ظهر و عصر و عشا كه شكسته مىخواند ، تأكيد بيشترى خواهد داشت ، بلكه بهتر است شصت مرتبه بگويد .
مسأله اختصاصى مكارم : مسأله 1192 حكم نماز مسافر مربوط به آسان بودن و سخت بودن سفر نيست ، بلكه در مسافرتهاى راحت امروز نيز با شرايطى كه گفته شد ، بايد نماز را شكسته خواند .
نماز مسافر ( استفتاءات از مقام معظم رهبرى ) < صفحة فارغة > [ مسائلى در نماز مسافر ] < / صفحة فارغة > < صفحة فارغة > [ س 639 وجوب قصر بر مسافر ] < / صفحة فارغة > س 639 : آيا وجوب قصر بر مسافر شامل همهء نمازهاى فريضه مىشود يا اختصاص به بعضى از آنها دارد ؟
ج : وجوب قصر فقط در خصوصِ نمازهاى روزانهء چهار ركعتى است كه عبارت از نمازهاى ظهر و عصر و عشاء است و نماز صبح و مغرب قصر نمىشود .
< صفحة فارغة > [ س 640 شرائط وجوب قصر بر مسافر ] < / صفحة فارغة > س 640 : شرائط وجوب قصر بر مسافر در نمازهاى چهار ركعتى كدام است ؟
ج : امور هشتگانه ذيل است : 1 سفر او به مقدار مسافت شرعى باشد يعنى رفتن يا برگشتن و يا رفت و برگشت او روى هم هشت فرسخ شرعى باشد ، مشروط به اين كه رفتن او كمتر از چهار فرسخ نباشد . 2 از اول مسافرت قصد پيمودن هشت فرسخ را داشته باشد ، بنا بر اين اگر از ابتدا قصد پيمودن هشت فرسخ را نداشته و يا قصد پيمودن كمتر از آن را داشته باشد و بعد از رسيدن به مقصد تصميم بگيرد به جائى برود كه فاصلهء آن با مكان اول كمتر از مسافت شرعى است ، ولى از منزل تا آنجا به اندازهء مسافت شرعى است ، بايد نمازش را تمام بخواند . 3 در بين راه از قصد خود مبنى بر پيمودن مسافت شرعى برنگردد ، بنا بر اين اگر در بين راه ، پيش از رسيدن به چهار فرسخ از قصد خود برگردد يا مردد شود ، حكم سفر بعد از آن بر او جارى نمىشود ، هر چند نمازهايى كه قبل از عدول از قصد خود به صورت شكسته خوانده ، صحيح است . 4 قصد قطع سفر در اثناى پيمودن مسافت شرعى با عبور از وطن خود يا جائى كه مىخواهد ده روز يا بيشتر در آن جا بماند ، نداشته باشد . 5 سفر از نظر شرعى براى او جايز باشد ، بنا بر اين اگر سفر معصيت و حرام باشد ، اعم از اين كه خودِ سفر حرام باشد مثل فرار از جنگ يا هدف از سفر ، كار حرامى باشد مثل سفر براى راهزنى ، حكم سفر را ندارد و نماز تمام است . 6 مسافر از كسانى كه خانه به دوش هستند ، نباشد مانند بعضى از صحرا نشينان كه محل زندگى ثابتى ندارند ، بلكه در بيابانها گردش مىكنند و هر جا آب و علف و چراگاه پيدا كنند ، مىمانند . 7 مسافرت را شغل خود قرار نداده باشد مانند باربر ، راننده و ملوان و غيره و كسى كه شغل او در سفر است ، ملحق به اينهاست . 8 به حد ترخص برسد و منظور از حد ترخص مكانى است كه در آنجا اذان شهر شنيده نمىشود و ديوارهاى شهر هم ديده نمىشود .

734