( مسأله 2672 ) اگر براى خود امام ( ع ) چيزى نذر كند ، چنانچه مصرف معينى را قصد كرده ، بايد به همان مصرف برساند و اگر مصرف معينى را قصد نكرده ، بهتر آن است كه به مصرفى برساند كه نسبتى با امام ( ع ) داشته باشد مانند زوار فقير يا به مصارف حرم آن امام از قبيل تعمير و مانند آن برساند و همچنين است اگر چيزى را براى امامزاده‌اى نذر كند .
( مسأله 2673 ) گوسفندى را كه براى صدقه ، يا براى يكى از امامان نذر كرده‌اند ، اگر پيش از آن كه به مصرف نذر برسد شير بدهد ، يا بچه بياورد مال كسى است كه آن را نذر كرده ، ولى پشم گوسفند و مقدارى كه چاق مىشود جزء نذر است .
( مسأله 2674 ) هر گاه نذر كند كه اگر مريض او خوب شود ، يا مسافر او بيايد ، عملى را انجام دهد ، چنانچه معلوم شود كه پيش از نذر كردن مريض خوب شده ، يا مسافر آمده است ، عمل كردن به نذر لازم نيست .
( مسأله 2675 ) اگر مادر نذر كند كه دختر خود را به سيد شوهر دهد ، نذر او باطل است و اگر پدر نذر كند و قصدش آن باشد كه اگر سيدى براى خواستگارى بيايد كه تزويج دخترش به او ضررى ندارد قبول كند نذرش صحيح است و در غير اين صورت باطل است و در هر حال اگر خواستگار غير سيد پيدا شود كه تزويج دختر به او ضررى ندارد پدر مىتواند قبول كند .
( مسأله 2676 ) هر گاه با خدا عهد كند كه اگر بحاجت شرعى خود برسد كار خيرى را انجام دهد ، بعد از آن كه حاجتش بر آورده شد ، بايد آن كار را انجام دهد ، و نيز اگر بدون آن كه حاجتى داشته باشد ، عهد كند كه عمل خيرى را انجام دهد ، آن عمل بر او واجب مىشود .
( مسأله 2677 ) در عهد هم مثل نذر بايد صيغه خوانده شود و مشهور آن است كارى را كه عهد مىكند انجام دهد ، بايد يا عبادت باشد مثل نماز واجب و مستحب يا كارى باشد كه انجام آن بهتر از تركش باشد ، ولى بنابر احتياط واجب در صورتى كه متعلق عهد مرجوح شرعى نباشد آن عمل را انجام دهد .

472