نبرد شكار حلال نمىشود ولى اگر فراموش كند اشكال ندارد .
( پنجم ) وقتى به حيوان برسد كه مرده باشد ، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد و چنانچه به اندازه سر بريدن وقت باشد و سر حيوان را نبرد تا بميرد حرام است .
( مسأله 2611 ) اگر دو نفر حيوانى را شكار كنند ، و يكى از آنان مسلمان و ديگرى كافر باشد يا يكى از آن دو نام خدا را ببرد و ديگرى عمدا نام خدا را نبرد ، آن حيوان حلال نيست .
( مسأله 2612 ) اگر بعد از آن كه حيوانى را تير زدند مثلا در آب بيفتد ، و انسان بداند كه حيوان بواسطه تير و افتادن در آب جان داده ، حلال نيست بلكه اگر نداند كه جان دادن آن فقط بواسطه تير بوده ، حلال نمىباشد .
( مسأله 2613 ) اگر با سگ غصبى يا اسلحه غصبى حيوانى را شكار كند ، شكار حلال است و مال خود او مىشود ، ولى گذشته از اين كه گناه كرده ، بايد اجرت اسلحه يا سگ را به صاحبش بدهد .
( مسأله 2614 ) اگر با شمشير يا چيز ديگرى كه شكار كردن با آن صحيح است با شرطهائى كه در مسأله ( 2610 ) گفته شد ، حيوان را دو قسمت كنند ، و سر و گردن در يك قسمت بماند و انسان وقتى برسد كه حيوان جان داده باشد ، هر دو قسمت حلال است . و همچنين است اگر حيوان زنده باشد ولى به اندازه سر بريدن وقت نباشد اما اگر به اندازه سر بريدن وقت باشد و ممكن باشد كه مقدارى زنده بماند ، قسمتى كه سر و گردن ندارد حرام و قسمتى كه سر و گردن دارد ، اگر سر آن را به دستورى كه در شرع معين شده ببرند حلال و اگر نه آن هم حرام مىباشد .
( مسأله 2615 ) اگر با چوب يا سنگ يا چيز ديگرى كه شكار كردن با آن صحيح نيست حيوانى را دو قسمت كنند ، قسمتى كه سر و گردن ندارد حرام است و قسمتى كه سر و گردن دارد ، اگر زنده باشد و ممكن باشد كه مقدارى زنده بماند ، و سر

460