شود كه موقع طلاق در حال حيض بوده ، طلاق او باطل است و اگر او را در حيض بداند و طلاقش دهد بعد معلوم شود پاك بوده ، طلاق او صحيح است .
( مسأله 2511 ) كسى كه مىداند زنش در حال حيض يا نفاس است ، اگر غائب شود مثلا مسافرت كند و بخواهد او را طلاق دهد ، بايد تا مدتى كه معمولا زنها از حيض يا نفاس پاك مىشوند صبر كند و بعد طلاق بدهد .
( مسأله 2512 ) اگر مردى كه غائب است بخواهد زن خود را طلاق دهد چنانچه بتواند اطلاع پيدا كند كه زن او در حال حيض يا نفاس است يا نه ، اگر چه اطلاع او از روى عادت حيض زن ، يا نشانه‌هاى ديگرى باشد كه در شرع معين شده ، بايد تا مدتى كه معمولا زنها از حيض يا نفاس پاك مىشوند صبر كند .
( مسأله 2513 ) اگر با عيالش كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و بخواهد طلاقش دهد ، بايد صبر كند تا دوباره حيض ببيند و پاك شود ولى زنى را كه نه سالش تمام نشده ، يا آبستن است ، اگر بعد از نزديكى طلاق دهند اشكال ندارد و همچنين است اگر يائسه باشد . ( معناى يائسه در مسأله 441 گذشت ) .
( مسأله 2514 ) اگر با زنى كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و در همان پاكى طلاقش دهد ، چنانچه بعد معلوم شود كه موقع طلاق آبستن بوده ، بنابر احتياط مستحب دوباره او را طلاق دهد .
( مسأله 2515 ) اگر با زنى كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و مسافرت نمايد ، چنانچه بخواهد در سفر طلاقش دهد ، بايد بقدرى كه زن معمولا بعد از آن پاكى خون مىبيند و دوباره پاك مىشود صبر كند . و احتياط واجب آنست كه آن مدت كمتر از يك ماه نباشد .
( مسأله 2516 ) اگر مرد بخواهد زن خود را كه بواسطه اصل خلقت يا مرضى حيض نمىبيند طلاق دهد ، بايد از وقتى كه با او نزديكى كرده تا سه ماه از جماع با او خوددارى نمايد و بعد او را طلاق دهد .

439