( مسأله 2501 ) اگر بواسطه شير دادن ، حق شوهر از بين نرود ، زن مىتواند بدون اجازه شوهر بچه كس ديگر را شير دهد ولى جايز نيست بچه‌اى را شير دهد كه بواسطه شير دادن به آن بچه به شوهر خود حرام مىشود مثلا اگر شوهر او دختر شير خوارى را براى خود عقد كرده باشد ، زن نبايد آن دختر را شير دهد چون اگر آن دختر را شير دهد ، خودش مادر زن شوهرش مىشود و بر او حرام مىگردد .
( مسأله 2502 ) اگر كسى بخواهد زن برادرش به او محرم شود ، بايد دختر شيرخوارى را مثلا مدتى براى خود صيغه كند و در آن مدت با شرائطى كه در مسأله ( 2483 ) گفته شد زن برادرش آن دختر را شير دهد .
( مسأله 2503 ) اگر مرد پيش از آن كه زنى را براى خود عقد كند ، بگويد بواسطه شير خوردن آن زن بر او حرام شده ، مثلا بگويد شير مادر او را خورده چنانچه تصديق او ممكن باشد ، نمىتواند با آن زن ازدواج كند ، و اگر بعد از عقد بگويد و خود زن هم حرف او را قبول نمايد ، عقد باطل است پس اگر مرد با او نزديكى نكرده باشد ، يا نزديكى كرده باشد ولى در وقت نزديكى كردن ، زن بداند بر آن مرد حرام است ، مهر ندارد و اگر بعد از نزديكى بفهمد كه بر آن مرد حرام بوده ، شوهر بايد مهر او را مطابق زنهائى كه مثل او هستند بدهد .
( مسأله 2504 ) اگر زن پيش از عقد بگويد بواسطه شير خوردن بر مردى حرام شده ، چنانچه تصديق او ممكن باشد ، نمىتواند با آن مرد ازدواج كند و اگر بعد از عقد بگويد ، مثل صورتى است كه مرد بعد از عقد بگويد كه زن بر او حرام است و حكم آن در مسأله پيش گفته شد .
( مسأله 2505 ) شير دادنى كه علت محرم شدن است به دو چيز ثابت مىشود :
( اول ) خبر دادن عده‌اى كه انسان از گفته آنان يقين پيدا كند . ( دوم ) شهادت دو مرد عادل يا يك مرد و دو زن يا چهار زن كه عادل باشند ، ولى بايد شرائط شير دادن را هم بگويند مثلا بگويند ما ديده‌ايم كه فلان بچه بيست و چهار ساعت از پستان فلان

437