( دوم ) مرد و زن ، يا وكيل آنها كه صيغه را مىخوانند قصد انشاء داشته باشند يعنى اگر خود مرد و زن صيغه را مىخوانند ، زن به گفتن ( زوجتك نفسي ) قصدش اين باشد كه خود را زن او قرار دهد و مرد به گفتن ( قبلت التزويج ) زن بودن او را براى خود قبول بنمايد . و اگر وكيل مرد و زن صيغه را مىخوانند به گفتن ( زوجت و قبلت ) قصدشان اين باشد كه مرد و زنى كه آنان را وكيل كرده‌اند زن و شوهر شوند .
( سوم ) كسى كه صيغه را مىخواند بنابر احتياط ( واجب ) بالغ و عاقل باشد ، چه براى خودش بخواند ، يا از طرف ديگرى وكيل شده باشد .
( چهارم ) اگر وكيل زن و شوهر يا ولى آنها صيغه را مىخوانند در موقع عقد ، زن و شوهر را معين كنند مثلا اسم آنها را ببرند يا به آنها اشاره نمايند . پس كسى كه چند دختر دارد ، اگر به مردى بگويد ( زوجتك احدى بناتي ) يعنى زن تو نمودم يكى از دخترانم را و او بگويد ( قبلت ) يعنى قبول كردم ، چون در موقع عقد دختر را معين نكرده‌اند عقد باطل است .
( پنجم ) زن و مرد به ازدواج راضى باشند ولى اگر زن ظاهرا با كراهت اذن دهد و معلوم باشد قلبا راضى است عقد صحيح است .
( مسأله 2380 ) اگر در عقد يك حرف غلط خوانده شود كه معنى آن را عوض كند عقد باطل است .
( مسأله 2381 ) كسى كه دستور زبان عربى را نمىداند ، اگر قرائتش صحيح باشد و معناى هر كلمه از عقد را جداگانه بداند و از هر لفظى معناى آن را قصد نمايد مىتواند عقد را بخواند .
( مسأله 2382 ) اگر زنى را براى مردى بدون اجازه آنان عقد كنند و بعدا زن و مرد آن عقد را اجازه نمايند عقد صحيح است .
( مسأله 2383 ) اگر زن و مرد يا يكى از آن دو را به ازدواج مجبور نمايند و

417