آبى كه براى پاك شدن روى آن ريخته‌اند ، آب كمى كه در آن مىماند پاك است و همچنين است آبى كه از او جدا شده به تفصيلى كه در مسأله ( 27 ) گذشت .
9 - بر طرف شدن عين نجاست ( مسأله 222 ) اگر بدن حيوان به عين نجس مثل خون ، يا متنجس مثل آب نجس آلوده شود ، چنانچه آنها بر طرف شوند ، بدن آن حيوان پاك است و هم چنين است باطن بدن انسان مثل توى دهان و بينى . مثلا اگر خونى از لاى دندان بيرون آيد و در آب دهان از بين برود ، آب كشيدن توى دهان لازم نيست ولى اگر دندان عاريه در دهان باشد و خون به آن برسد بنابر احتياط واجب بايد آن را آب بكشند .
( مسأله 223 ) اگر غذا لاى دندان مانده باشد و داخل دهان خون بيايد چنانچه انسان نداند كه خون به غذا رسيده ، آن غذا پاك است ، و اگر خون به آن برسد بنابر احتياط نجس مىشود .
( مسأله 224 ) مقدارى از لبها و پلك چشم كه موقع بستن ، روى هم مىآيد و نيز جائى را كه انسان نمىداند از ظاهر بدن است يا باطن آن ، اگر نجس شود بايد آب بكشد .
( مسأله 225 ) اگر گرد و خاك نجس به لباس و فرش و مانند اينها بنشيند چنانچه طورى آنها را تكان دهند كه گرد و خاك نجس از آنها بريزد ، و چيزى با رطوبت با آنها ملاقات كند نجس نمىشود .
10 - استبراء حيوان نجاستخوار ( مسأله 226 ) بول و غائط حيوانى كه به خوردن نجاست انسان عادت كرده نجس است . و اگر بخواهند پاك شود ، بايد آن را استبراء كنند يعنى تا مدتى

40