كس اسب مرا پيدا كند ، اين گندم را به او مىدهم ، لازم نيست بگويد آن گندم مال كجا است و قيمت آن چيست . و اگر مال را معين نكند مثلا بگويد كسى كه اسب مرا پيدا كند ، ده من گندم به او مىدهم ، لازم نيست خصوصيات آن را كاملا معين نمايد .
( مسأله 2230 ) اگر ( جاعل ) مزد معينى براى كار قرار ندهد مثلا بگويد ، هر كس بچه مرا پيدا كند پولى به او مىدهم ، و مقدار آن را معين نكند ، چنانچه كسى آن عمل را انجام دهد ، بايد مزد او را به مقدارى كه كار او در نظر مردم ارزش دارد بدهد .
( مسأله 2231 ) اگر ( عامل ) پيش از قرارداد ، كار را انجام داده باشد ، يا بعد از قرارداد به قصد اين كه پول نگيرد انجام دهد ، حقى به مزد ندارد .
( مسأله 2232 ) پيش از آن كه ( عامل ) شروع به كار كند ( جاعل ) مىتواند ( جعاله ) را به هم بزند .
( مسأله 2233 ) بعد از آن كه ( عامل ) شروع به كار كرد ، اگر ( جاعل ) بخواهد جعاله را به هم بزند اشكال ( احتياط واجب جايز نيست ) دارد .
( مسأله 2234 ) ( عامل ) مىتواند عمل را ناتمام بگذارد ، ولى اگر تمام نكردن عمل اسباب ضرر ( جاعل ) شود ، بايد آن را تمام نمايد . مثلا اگر كسى بگويد هر كس چشم مرا عمل كند فلان مقدار به او مىدهم و دكتر جراحى شروع به عمل كند ، چنانچه طورى باشد كه اگر عمل را تمام نكند ، چشم معيوب مىشود ، بايد آن را تمام نمايد و در صورتى كه ناتمام بگذارد ، حقى ( به جاعل ) ندارد .
( مسأله 2235 ) اگر ( عامل ) كار را ناتمام بگذارد ، چنانچه آن كار مثل پيدا كردن اسب است كه تا تمام نشود ، براى ( جاعل ) فائده ندارد ( عامل ) نمىتواند چيزى مطالبه كند و همچنين است اگر ( جاعل ) مزد را براى تمام كردن ( عمل ) قرار بگذارد مثلا بگويد هر كس لباس مرا بدوزد ، ده تومان به او مىدهم ولى اگر مقصودش اين باشد كه هر مقدار از عمل كه انجام گيرد ، براى آن مقدار مزد بدهد . ( جاعل )

390